دکتر علیرضا قاسمی طوسی ، متولد 1354 در شهر مشهد، عضو هیات علمی و فلوشیپ سم شناسی دانشگاه علوم پزشکی مشهد از جمله اساتید با سابقه در این مجموعه دانشگاهی است که از سال 1390 در بخش های مختلف آموزشی، پژوهشی و درمانی دانشگاه مشغول به خدمت می باشد و در طول این مدت، ضمن نگارش حدود 30 اثر پژوهشی و ثبت آنها در سامانه پژوهان، قریب به 40 سخنرانی در همایش های بین المللی و ملی نیز ارائه نموده است. دکتر قاسمی که به عنوان کارشناس با سازمان پزشکی قانونی نیز همکاری دارد تاکنون مسئولیت های مختلفی از جمله؛ مسئولیت نظارت بر درمان بیمارستان امام رضا(ع)، مدیریت بیمارستان امام رضا(ع) ، پزشک معتمد بیمارستان و نیز ریاست بخش اورژانس و بخش مسمومین بیمارستان امام رضا(ع) را بر عهده داشته است. در ادامه گفتگوی پایگاه خبری وبدا با این استاد باسابقه در دانشگاه علوم پزشکی مشهد را می خوانید:

وب دا: ضمن خیر مقدم، لطفا در ابتدا شرح مختصری از سوابق تحصیلی دوران مدرسه و دانشگاه خود را عنوان بفرمایید؟

دوره تحصیلات دبستان، راهنمایی و دبیرستان خود را در شهر مشهد سپری کردم و پس از اخذ مدرک دیپلم در سال 1372 در رشته پزشکی پذیرفته شدم و این دوره در سال 1379 به اتمام رسید، بعد از آن مدتی دوره طرح خدمت و سربازی و کارهای متفرقه داشتم تا اینکه سال 1386 در دانشگاه علوم پزشکی ایران در رشته تخصصی پزشکی قانونی پذیرش شدم و از مهرماه سال 1387 این دوره را آغاز کردم. دانشگاه علوم پزشکی ایران در آن سال ادغام شد، در دانشگاه علوم پزشکی تهران و پایان تحصیلات من در دانشگاه علوم پزشکی تهران و در سال 1390 رقم خورد.

در آن زمان مدیرگروه ما جناب استاد دکتر آقاخانی بود، استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران که ایشان تحصیلات حقوقی توأم در رشته حقوق هم داشتند و تشویق کردند من را که تحصیلات حقوقی خود را شروع کنم و به این ترتیب در سال 1387 دانشگاه پیام نور تهران به صورت فراگیر در رشته حقوق شرکت کردم و قبول شدم و در کنار تخصص رشته پزشکی قانونی که تحصیل می کردم، در مقطع کارشناسی رشته حقوق تحصیل و مدرک آن را نیز اخذ کردم. در سال 1390 امتحان بورد تخصصی را شرکت کردم و به لطف خدا در این آزمون قبول شدم و جهت طی تعهدات قانونی به دانشگاه علوم پزشکی مشهد برگشتم و از آن زمان در بیمارستان امام رضا(ع) مشغول خدمت هستم.

وب دا: روند فعالیت شما در بیمارستان امام رضا(ع)، چطور انجام شد؟

سال اول به عنوان ضریب k در بخش مسمومین  بیمارستان امام رضا(ع)، شروع به کار کردم و در کنار آن کار پزشکی قانونی و مشکلات و مشاوره های مربوط به پزشکی قانونی را انجام می دادم. سال 1394 در دانشگاه علوم پزشکی مشهد در امتحان فلوشیپ سم شناسی بالینی شرکت کردم و در آن رشته نیز پذیرفته شدم و بعد از یک سال و نیم یعنی در اسفند ماه سال 1395 موفق به اخذ مدرک فلوشیپ سم شناسی بالینی و مسمومیت ها از دانشگاه علوم پزشکی مشهد شدم  و از آن زمان تاکنون در دانشگاه علوم پزشکی مشهد مشغول به خدمت و درمان بیماران و همین طور آموزش دانشجویان هستم.

همزمان در رشته آموزش پزشکی ؛ مقطع کارشناسی ارشد نیز شرکت کردم که به صورت مجازی مدرک آن را از دانشگاه علوم پزشکی مشهد اخذ و بسیار مرتبط با کارم است، به عنوان یک پزشک و معلم احساس می کنم این دوره نیز مفید و مثمرثمر برای کارم، درمان و نیز آموزش دانشجویان بوده است .

وب دا: در رابطه با مسوولیت های خود طی سالهای گذشته توضیحاتی بفرمایید؟

از زمانی که به عنوان عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد  مشغول خدمت شدم تا کنون سمت ها و مسئولیت هایی را بر عهده داشتم و از جمله آنها این است که در حال حاضر مسئول نظارت بر درمان بیمارستان امام رضا(ع) هستم. همچنین به عنوان پزشک معتمد بیمارستان امام رضا(ع) و نیز رئیس بخش اورژانس و بخش مسمومین بیمارستان امام رضا(ع) فعالیت دارم.

تحصیل همزمان در رشته حقوق و رشته پزشکی قانونی و همچنین سم شناسی بالینی احساس می کنم که کاربرد خوب و مؤثری برای من در حوزه های کاری ام داشته و در راستای مشکلات حقوقی و قانونی که ممکن است برای بیماران و همکاران ایجاد شود کمک کننده است، چرا که تعداد افرادی که همزمان تحصیلات پزشکی و حقوقی را داشته باشند اندک است. مخصوصا رشته پزشکی قانونی و علم حقوق که می تواند به یک سری از مشکلات و مسائلی که در دانشگاه ها و در دادگاه ها وجود دارد کمک شایانی بکند. قضات ممکن است اطلاعات علم پزشکی آنها اندک باشد که می تواند در خیلی از مشکلات راهگشای آنها باشد و همچنین پزشکان باید اطلاعات حقوقی خود را افزایش دهند و قضات نیز به اندازه نیاز اطلاعات پزشکی و پزشکی قانونی خود را بیشتر کنند.

وب دا: در حوزه کار پزشکی قانونی چه فعالیت هایی را انجام می دهید؟

من به عنوان کارشناس سازمان پزشکی قانونی فعالیت دارم و با توجه به شرایط پرونده های موجود در سازمان پزشکی قانونی، از ما دعوت می شود در خدمت همکاران پزشک قانونی باشیم و در حل و فصل پرونده ها و مشاوره هایی به اتفاق همکاران سازمان پزشکی قانونی می توانیم همکاری هایی داشته باشیم.

وب دا: وضعیت جذب داوطلب رشته پزشکی قانونی در دانشگاه های کشور چطور است؟

متاسفانه این رشته خیلی مظلوم و مغفول واقع شده و در حال حاضر سه دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران و شهید بهشتی دستیار تخصص این رشته را جذب می کنند. در سال های اخیر که رغبت و انگیزه برای شروع دوره دستیاری رشته پزشکی قانونی بسیار زیاد پایین آمده است شاید بتوان گفت 2 دانشگاه علوم پزشکی ایران و دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران در بسیاری از سال ها اصلا دستیار رشته پزشکی قانونی نداشته باشند. دانشگاه علوم پزشکی تهران هم صرفا دستیار پزشکی قانونی پذیرش می کند که این هم بیشتر منحصر شده به همکاران سازمان پزشکی قانونی و پزشکان عمومی دوره دیده ای که تجربه و مهارت کافی داشته اند و در دانشگاه حضور پیدا می کنند که مدرک پزشکی قانونی را هم دریافت کنند.

کار بسیار مشکل و سختی است، من امیدوارم که سازمان پزشکی قانونی و دانشگاه های علوم پزشکی خیلی بیشتر با یکدیگر مشارکت و تعامل داشته باشند و ما آموزش بیشتری را به دانشجویان و همچنین پزشکان خود ارائه دهیم. متأسفانه در حال حاضر کادر درمانی، اطلاعات حقوقی و قانونی به اندازه کافی ندارند و چنانچه، اشتباهاتی به صورت غیر عمد داشته باشند ممکن است که مشکلاتی را برای خود و بیماران و همچنین دانشگاه ایجاد کنند. مظلوم واقع شدن رشته پزشکی قانونی به دلیل مهیا نبودن بازار و موقعیت های کاری آن است؛ یعنی در نهایت دانشگاه ممکن است یک متخصص پزشکی قانونی را زیاد نیاز نداشته باشد، مگر اینکه این افراد دوره فلوشیپ را طی کرده باشند.

وب دا: با توجه به فعالیت دانشگاه در سه حوزه آموزش، درمان و پژوهش حفظ ارتباط این سه حوزه از نگاه شما تا چه حد اهمیت دارد و اساسا آیا می توان این سه حوزه را الویت بندی کرد؟

حوزه های آموزش، درمان و پژوهش دانشگاه های علوم پزشکی از اینکه به یکدیگر وابسته هستند شکی نیست، مانند مجتمع امام رضا(ع) که مرکز آموزشی، پژوهشی و درمانی امام رضا(ع) به شمار می رود. آنچه که هم اکنون مشاهده می کنیم در دانشگاه، این است که فعالیت های پژوهشی خیلی با ارزش تر از درمان شده و معیار ارتقاء برای اساتید و خیلی موارد دیگر محسوب می شود.  درست است که آموزش، امور فرهنگی و اجرایی وجود دارد، اما ممکن است همکاران در این حوزه ها مشکل زیادی نداشته باشند و مشکل ما بیشتر در زمینه پژوهش است؛ به هر حال یک استاد رشته بالینی شاید مثل یک رشته غیربالینی آن قدر زمان و فرصت برای انجام فعالیت های پژهشی را نداشته باشد. بنابراین برای انجام پژوهش، اساتید رشته های غیر بالینی و علوم پایه زمان بیشتری دارند چرا که، در بیمارستان فعالیت نداشته و استرس و دغدغه درمان بیماران خود را ندارند.

با توجه به اینکه شغل پزشکی بسیار پر استرس است، در حال حاضر در بخش مسمومین بیمارستان امام رضا(ع) تعداد40 مریض بستری داریم. در بخش اورژانس مسمومین و همچنین در بخش ICU تعداد زیادی از بیماران بدحال بستری هستند.

پزشکان بیشتر وقت شان را صرف درمان و آموزش می کنند و شاید خیلی فرصت رسیدن به انجام فعالیت های پژوهشی را نداشته باشند. علی رغم اینکه یک استاد باید پژوهش را در کنار آموزش و درمان نیز داشته باشد. تقاضایی که دارم از افرادی که صاحب نظر در دانشگاه علوم پزشکی و وزارت بهداشت، درمان و اموزش پزشکی هستند این است که این مسأله را برای رشته های ما که در حوزه بالین بیمارستان خدمت می کنیم که آموزش و درمان بیشتر وقت ما را می گیرد بیشتر مورد نظرشان باشد و به هر حال آموزش و درمان نیز به اندازه فعالیت های پژوهشی در ارتقاء اساتید و سایر موارد اهمیت خاص خود را داشته باشد.

من معتقدم برای اینکه درمان موفقیت آمیزی داشته باشیم تربیت و پرورش دانشجو را باید در بیمارستان داشته باشیم برای اینکه بهداشت جامعه ارتقاء پیدا کند و همچنین بیمار با وضعیت عمومی خوبی از بیمارستان ترخیص شود و درکنار آن آموزشی که باید برای دانشجویان  وجود داشته باشد پژوهش نیز باید انجام شود. اما باید ارزش درمان را در مراکز آموزشی، درمان و آموزش را در کنار یکدیگر داشته باشیم تا بتوانیم به یک نتیجه و درمان موثری برای بیماران برسیم.

وب دا: با توجه به تجربه ای که در فضای شغلی خود در دانشگاه داشته اید، تصور می کنید چه اقدامات و برنامه هایی می تواند به هر چه بهتر شدن این فضا کمک کند؟

با توجه به اینکه من علاقه فوق العاده زیادی به حوزه آموزش و تدریس دارم، از آذرماه سال 1390 که وارد دانشگاه علوم پزشکی مشهد شدم تدریس را در دانشگاه های مختلف و بیشتر در رشته حقوق انجام دادم در دانشگاه های ایرانی و دانشگاه های خارج از کشور از جمله کشور افغانستان ( شهرهای کابل و هرات ) واحدهای زیادی را تدریس داشتم که تا قبل از حضور طالبان از سال 1392 تا سال 1400 حدود 15  بار به کشور افغانستان برای تدریس به صورت حضوری سفر کرده ام و در نوبت های صبح و بعدازظهر به مدت 10 ساعت متوالی واحد پزشکی قانونی را برای دانشجویان افغان تدریس کردم. آنجا هفده جلسه را طی یک هفته تدریس می کردم مثلا در یک روز 5 جلسه برگزار می شد و چون زبان ما و با ملت افغانستان مشترک بود و زبان انگلیسی هم یاد داشتم و البته خوشبختانه کشور افغانستان که همسایه ما است زبان آنها فارسی است که در این مورد مشکلی نداشتیم. اما از زمانی که حکومت کشور افغانستان تغییر کرد عملا دانشگاه های این کشور که من تدریس داشتم تا حدودی به تعطیلی کشیده شده است و امیدوارم مجدد شروع به کار کنند و بتوانیم برای آنها و تمام مردم دنیا مفید باشیم و خدمت کنیم نه تنها برای هموطنان کشور خود بلکه برای سایر مردم دنیا.

 در دانشگاه های کشور خودمان در شیفت عصر خیلی به تدریس می پرداختم اما از زمانی که عضو هیأت علمی تمام وقت دانشگاه علوم پزشکی شده ام زمان این اجازه را به من نمیدهد که در سایر دانشگاه ها تدریس کنم و من بیشتر سعی می کنم آموزش و تدریس را صرف دانشگاه علوم پزشکی مشهد بالاخص اینترن ها و دستیاران و فلوشیپ ها کنم. همچنین در بخش سم شناسی بالینی و مسمومیت های بیمارستان امام رضا(ع)که واحد پزشکی قانونی نیز، زیر مجموعه گروه سم شناسی بالینی و مسمومیت ها محسوب می شود،  دروس سم شناسی و همچنین دروس پزشکی قانونی را برای دانشجویان آنها تدریس می کنم.

وب دا: از نگاه شما به عنوان یک استاد و عضو هیأت علمی دانشگاه، چه ویژگی هایی می تواند افراد را در مسیر هدفشان ثابت قدم کند، به عبارت دیگر چه عواملی می تواند فرد را از مأیوس شدن در مسیر پیشرفت محفوظ نگه دارد؟

ما با دانشجویان در سطوح متفاوت سر و کار داریم از کارشناسی های ارشد سم شناسی تا پی اچ دی های سم شناسی پایه. در رشته سم شناسی پایه همکارانی هستند که در دانشکده داروسازی فعالیت می کنند و از آنجا مدرک دریافت می کنند؛ بنابراین ما یک رشته پی اچ دی سم شناسی بالینی داریم که افرادی هستند که در رشته های داروسازهای عمومی،کارشناس ارشدهای شیمی، زیست شناسی،گیاه شناسی و همچنین پزشکان عمومی می توانند پی اچ دی سم شناسی پایه را در دانشکده داروسازی نیز سپری کنند.

رشته سم شناسی بالینی و مسمومیت ها رشته ای است که افراد باید حتما دوره پزشکی عمومی خود را طی کرده باشند یکی از 6 رشته تخصص پزشکی قانونی، تخصص طب اورژانس، داخلی اطفال و رشته بیهوشی و پی اچ دی سم شناسی به شرطی که پایه اولیه آنها ام دی باشد می توانند از نظر بالینی دوره فلوشیپ را نیز طی کنند، بنابراین ما مقاطع کارشناس ارشد و پی اچ دی سم شناسی، پی اچ دی فارماکوتراپی، استاژر، اینترن، دستیاران تخصص داریم که البته ما متأسفانه دستیاران تخصص مستقل نداریم که انشاالله ترتیب اثری داده شود که ما دانشجوی دستیار تخصص سم شناسی بالینی هم بتوانیم تربیت کنیم اما فعلا در هیچ کدام از دانشگاه های علوم پزشکی سراسر کشور چنین مجوزی ارائه نشده است.

دستیاران ما افرادی هستند که روتیشن (نوبت) مسمومیت از رشته طب اورژانس دارند. رشته طب اورژانس چندسالی است با توجه به اینکه تعدادشان کم است پزشکانی را به ما معرفی نکردند، بیشتر دستیاران داخلی هستند که به صورت روتیشن در ماه در خدمت 2 نفر ازآنها در بخش مسمومین هستیم، دستیاران طب کار نیز روتیشن 15 روزه دارند.

آنچه که هدف تأسیس گروه سم شناسی بالینی بوده و بسیار مهم است تربیت و پرورش دانشجوی فلوشیپ سم شناسی بالینی و مسمومیت ها است که در حال حاضر تعداد 6 دستیار فلوشیپ سم شناسی بالینی در بخش داریم. امیدوارم که به عنوان یک معلم و یک درمانگر بتوانیم برای دانشجویان آموزش مناسبی را داشته باشیم و به نحو احسن و مطلوبی درمان بیماران را انجام دهیم.

مشکل دیگری که در بخش سم شناسی بالینی وجود دارد این است که ما سعی می کنیم حال عمومی و نیز وضعیت جسمی و روحی بیمار را بهتر کنیم و همچنین حالت های اورژانس و علائم مسمومیت بیمار را برطرف کنیم و سم زدایی را برای آنها، انجام دهیم اما بعد از اینکه بیمار را ترخیص کردیم و تحویل جامعه و خانواده می دهیم جامعه ای که بیمار به خاطر مشکلات موجود در آن و خانواده و ژنتیک و سایر عوامل دیگر متأسفانه، دارو مصرف می کند و در نهایت منجر به اوردوز بیمار می شود و مشکلات متعاقب بعدی که مجدد برای این بیماران به وجود می آید بنابراین، چنین بیمارانی مجدد به بخش سم شناسی مراجعه می کنند و بستری می شوند و تحت درمان قرار می گیرند.

با توجه به این شرایط که در بخش مسمومین بیمارستان امام رضا(ع) به وجود می آید، باید در کنار بخش مسمومین بیمارستان، مراکز درمان های نگهدارنده با مواد به نام مراکز) MMTمراکز درمان نگهدارنده با متادون) و BMT ( مراکز درمان نگهدارنده با بوپرونورفین) باید وجود داشته باشند تا بیماران هنگامی که به بخش مسمومین مراجعه می کنند توسط پزشک برای درمان های نگهدارنده به این مراکز ارجاع داده شوند.

 شاید برخی بیماران از نظر مالی توان پرداخت هزینه های درمان را در مراکز خصوصی درمان نگهدارنده با مواد که در سطح شهر دایر هستند، نداشته باشند که ما بخواهیم آنها را برای درمان به این مراکز ارجاع دهیم یا شاید بیمار و خانواده او تمایلی به مراجعه برای درمان به این مراکز را نداشته باشد و قبول نکنند، بنابراین در کنار بخش مسمومین بیمارستان ما به یک بخش روانپزشکی مجهز نیاز داریم که البته بخش سایکوسوماتیک در بیمارستان امام رضا(ع) وجود دارد، اما ممکن است پاسخگوی بیماران بد حال بخش مسمومین ما نباشد، چرا که بیماران آنها بیشتر نیاز به درمان های سرپایی دارند، که خیلی مثمر ثمر برای بیماران ما در بخش مسمومین نیست.

تعداد زیادی از بیماران بخش مسمومین نیاز دارند هر زمانی که سم زدایی آنها انجام و درمان و ترخیص شدند، داخل بخش روانپزشکی تحت نظر درمان های دارویی و روان درمانی های  روانشناس و روانپزشک قرار گیرند و از لحاظ روحی و روانی مشکلات آنها برطرف شود ودر نهایت با رسیدن به خلق با ثبات و شرایط روحی مطلوبی از بیمارستان ترخیص شوند.

با توجه به بعد مسافت مراکز درمانی بیمارستان امام رضا(ع) و بیمارستان روانپزشکی ابن سینا که 2 مرکز درمانی مجزا از مراکز درمانی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد هستند و بسیاری از بیماران و خانواده ها باید برای درمان مشکلات روحی و روانی خود، به آنجا مراجعه کنند، تمایل ندارند و متأسفانه ما با این چالش بزرگ در بخش مسمومین بیمارستان با این گروه از بیماران روبرو هستیم که روزانه چندین بیمار را نیاز است که به بیمارستان ابن سینا ارجاع داده شوند اما خانواده ها و بیماران از اعزام به آنجا خودداری می کنند، بنابراین در بیمارستان امام رضا(ع) مرکز روانپزشکی و درمان های نگهدارنده ام ام تی و بی ام تی و شربت اپیوم که مسأله و معظل مهمی به شمار می رود باید داشته باشیم اما در بخش مسمومین بیمارستان اساتید خبره و با تجربه ای فعالیت می کنندکه فلوشیپ با پایه تخصص های بالینی مختلف رشته های اطفال، داخلی، پزشکی قانونی، پی اچ دی سم شناسی حضور دارند، که می توانیم خیلی راحت با بهره گیری از حضور پرثمر آنها، این بیماران را مدیریت و درمان کنیم .

وب دا، چه پیام و توصیه‌ای برای دانشجویانی دارید که شاید روزی بخواهند پا جای استاد خود بگذارند؟

 توصیه ای که برای دانشجویان که همکاران آینده ما هستند دارم این است چنانچه رشته سم شناسی بالینی را با علاقه زیاد انتخاب کردند بعد که وارد شدند سختی های زیاد آن را باید تحمل کنند خود را با افراد دیگر جامعه مقایسه نکنند مخصوصا از نظر مالی و اقتصادی که اطرافیان ما با انجام برخی فعالیت ها و مشاغل درآمد خوبی دارند و ما پزشکان ممکن است درآمد کمتر با کار بیشتری داشته باشیم این مقایسه ها را دانشجویان پزشکی نباید در هیچ شرایطی داشته باشند. حرفه پزشکی فعالیتی خدا پسندانه است. به ویژه در بخش مسمومین که با اورژانس ها و بیماران با شرایط عمومی بسیار نامساعد سر و کار داریم.

در این بخش بیماری مراجعه کرده که در آستانه نابینایی قرار داشته و با تشخیص دقیق و درست دانشجویان، همکاران و اساتید این بخش بلافاصله سم زدایی انجام شده و اقدامات درمانی به موقع برای وی صورت گرفته و مجدد بیماران به آغوش گرم خانواده خود به سلامت برگشته اند. تمام افراد باید همیشه خدا را در نظر خود داشته باشند که مسأله بسیار مهمی است.

دانشجویان هم باید سعی کنند تا جایی که امکان دارد به بیمار و هم وطنان خود خدمت رسانی کنند. همیشه در اولین جلسه به دانشجویان می گویم که اگر چنانچه هیچ کاری از دست ما برای بیماری برنیاید یعنی از نظر مالی نتوانیم به مریض خود کمک کنیم، برخورد خوبی با آنها داشته باشیم. بسیاری از پزشکان فرهیخته ما از جمله، آقای دکتر شیخ که بیمارستان دکتر شیخ هم به نام ایشان است، می گفتند خیلی وقت ها حتی مبلغی را به بیماران می دادند تا دارو یا آبمیوه برای خود تهیه کنند تا حال عمومی او بهتر شود.

بنابراین چنانچه ما نتوانیم این کار را برای بیمار خود انجام دهیم و در وسع و توان ما نباشد، باید خوش رفتاری با بیمار خود حتما داشته باشیم، به بیمار و خانواده او احترام بگذاریم، به خانواده بیمار چنانچه سئوالات بیشتری بپرسند درست و با آرامش پاسخ دهیم، چرا که آنها ممکن است به بیماری عضو خانواده خود اشراف و اطلاعات کافی نداشته باشند. از درخواست مشاوره با سرویس های دیگر هیچ وقت کوتاهی نکنیم. سعی کنیم بیمارانی که مشکل دارند به صورت مشاوره های گروهی به درمان آنها بپردازیم.

دانشجویان و اساتید نیز سعی کنند از هر گونه افراط و تفریط برای بیمار خودداری کنند. بیماران مراجعه کننده به بخش مسمومین افرادی هستند که علاوه بر درمان های جسمی و فیزیکی، به درمان های روحی و روانی نیز نیاز دارند که این بر خلاف سایر بخش های دیگر بیمارستان است چرا که این بیمار بستری در بخش مسمومین دچار آزردگی روحی و روانی بوده که دارو مصرف کرده و اقدام به آسیب به خود  نموده است، بنابراین اینکه صرف اینکه بیمار تنها تحت سم زدایی قرار گیرد و مسمومیت او را بر طرف کنیم قابل قبول نخواهد بود.

بنابراین یک پزشک خوب و موفق باید سعی کند یک رابطه و برخورد مناسب با بیمار و خانواده بیمار خود برقرار کند و مشکلات روحی روانی بیمار را هم در نظر داشته باشد و کاری که از دست همه ما بر می آید و احتیاج به هیچ گونه کمک های مالی ندارد و مشکلی هم برای ما ایجاد نمی کند مهربانی با بیماران و زیردستان است پس مهربانی با بیمار و توجه به صحبت های او و جلوگیری از افراط و تفریط در درمان بیماران را همیشه باید مورد نظرخود قرار دهیم. امیدوارم که تمام دانشجویان و همکاران ما به بالاترین مراتب علمی و معنوی دست پیدا کنند.

وب دا، آیا در حوزه‌هایی که فعالیت داشته‌اید دستاوردهایی که در قالب کسب مقام/ رتبه باشد هم کسب کرده اید؟

چون من در رشته های آموزش پزشکی و رشته حقوق و همچنین پزشکی قانونی تحصیل کرده ام در این حوزه ها 3 جلد کتاب تألیف کرده ام که به عنوان نویسنده دوم و به عنوان ویراستار علمی همکاری داشته ام. همچنین کتابی با عنوان پزشکی قانونی بالینی مؤلف اول آن آقای دکتر علی محمدی از همکاران بسیار خوب رشته تخصصی پزشکی قانونی که به لطف خدا از اول مهر ماه دوره فلوشیپ سم شناسی خود را در بخش مسمومین بیمارستان، دانشگاه علوم پزشکی مشهد آغاز می کنند و باعث افتخار ما است که چنین فردی با تجربه خوب از تهران برای اخذ مدرک فلوشیپ به مشهد می آیند. کتاب دیگری است مربوط به مستند سازی و نکات قانونی و همچنین کتاب مربوط به پرونده های شایع در پزشکی قانونی که در هر 3 جلد کتاب من به عنوان ویراستار علمی و نویسنده همکاری داشته ام و همکاران می توانند آن را از کتاب فروشی های معتبر تهیه کنند که با جدیدترین معیارهای قانون، شرع و عرف نوشته و تلفیق شده است و راه های عملی در آن آمده است که برای بیمارانی که بدحال هستند و خانواده ها رضایت به درمان آنها نمی دهند و موارد مشابه آن و اصل رازداری و... تمام آنها تک به تک با دقت زیاد و ذکر جزئیات برای همکاران و خوانندگان کتاب توصیف شده است.

نزدیک 40 سخنرانی در همایش های بین المللی و ملی داشتم که در سامانه پژوهان دانشگاه علوم پزشکی به ثبت رسیده است و حدود 30 مقاله نوشتم که تعداد بسیاری از آنها در مجلات خارجی و نیز تعدادی از آنها در مجلات داخلی به چاپ رسیده و در حال حاضر نیز در حال انجام پروژه هایی هستیم در مورد سم شناسی مسمومیت ها و داروهایی که بر اساس تأییدیه و کسب کمیته اخلاق و پس از کسب رضایت آگاهانه از بیماران روی بعضی از بیماران آزمایش شده و در آستانه تجزیه و تحلیل این طرح های تحقیقاتی هستیم.

کوهنوردی را به صورت حرفه ای از سال 1392 شروع کردم. البته برنامه های طبیعت گردی سنگینی مثل جنگل ابر و مواردی شبیه آن را داشتم.یکی از ورزش های مورد علاقه من پیاده روی سریع و بعد از آن ورزش کوهنوردی است، که لازمه ورزش کوهنوردی، پیاده روی است که یک توان فیزیکی اولیه برای آن باید در فرد وجود داشته باشد.

کوهنوردی را با قله های اطراف شهر مشهد شروع کردم از جمله؛ قله زشک، قله چمن، قله شیرباد، قله بینالود و بعضی از قلل اطراف فریمان که آب وهوای خوب و نسبتا معتدلی دارد. برای کوهنوردی ممکن است هر فردی دو یا سه روز جمعه را فرصت داشته باشد که برود این وسط باید آمادگی جسمانی وجود داشته باشدمن سعی می کنم با پیاده روی تند و بعضا دو بتوانم که بدنم را آماده نگه دارم که برای روزهای جمعه بتوانم مسافت های طولانی تری را پیمایش کنم.

قللی که تا کنون موفق به فتح آنها شده ام که یکی از مهم ترین آنها قله دماوند ست و عملا بام خاورمیانه و بلندترین قله خاورمیانه است با ارتفاع 5611 متر و من تا این لحظه موفق شدم 11 بار قله دماوند را از جبهه های متفاوت شمالی، جنوبی، غربی و شمال شرقی صعود کنم.

قلل دیگر سبلان، قله عَلَم کوه که دومین قله مرتفع ایران و سبلان سومین قله مرتفع ایران هستند. استان های مختلف نیز قلل متعددی را فتح کردم از جمله شاهان کوه، کرکس در  استان اصفهان،  قله تفتان در استان سیستان و بلوچستان، قله تشگر در استان هرمزگان، قله سیالان در استان قزوین، قله کمال دراستان آذربایجان شرقی، قله گاوکشان در استان گلستان و قلل متعدد در استان های مختلف که توانستم صعودکنم.

در ابتدای کار من با باشگاه کوهنوردی نظام پزشکی مشهد، کوهنوردی را شروع کردم ولی در حال حاضر با باشگاه های مختلف، برنامه های مختلفی را صعود می کنم و البته خیلی وقت ها برنامه ها به صورت خصوصی و نیمه خصوصی برگزار می شد اما بهتر که برنامه های کوهنوردی یک گروه حداقل پنج تا شش نفره باشیم که خیلی بهتر است.

از قلل خارجی هم که صعود کردم قله آراگاتس است که در کشور ارمنستان واقع شده و یک طبیعت بکر، زیبا و دلپذیری دارد. به امید خدا انچه که در نظرم است برای آینده نه چندان دور ان شاالله قلل کلیمانجارو آرارات وبعد ببنیم چه قله های دیگری را می توان صعود کنم و آخرین قله شاخصی که موفق به صعود آن شدم قله آراگاتس ارمنستان در 15 خرداد ماه سال جاری بود که پرچم عزیز کشورمان و پرچم دانشگاه علوم پزشکی مشهد را به احتزاز در آوردم که با یک باشگاه مجهز از پایتخت به آنجا صعود کردیم که ارتفاع آن 4000 متر است و از قله دماوند ایران ارتفاع کمتری دارد اما برف و سرمای خیلی بیشتری دارد و در خرداد ماه شرایط آب و هوایی آنجا سردتر است.

قله دماوند یخچال های دائمی معمولا دارد و به هر حال هر کدام زیبایی و لذت خاص خود را می تواند داشته باشد.

وب دا: چرا کوهنوردی را برای ورزش کردن انتخاب کردید؟

یکی از بهترین  ورزش ها کوهنوردی است که استقامت، صبر و تحمل انسان را زیاد می کند. اینکه تصور کنید در روز جمعه که همه خواب هستند در یک ارامش خوبی به سر می برند ماخیلی وقت ها ساعت سه صبح بیدار می شویم و آماده می شویم که ساعت سه و نیم یا چهار که استارت بزنیم از یک نقطه ای از مشهد و همه جمع شویم و برویم به سمت قلل اطراف مشهد. برای شهرها و استان های دیگر باشد که احتمالا شب ماندن را در آن شهر یا استان داشته باشیم.

کوهنوردی تنها ورزشی است که برنده و بازنده ندارد یعنی برخلاف ورزش های دیگر مثل ورزش فوتبال که دوست دارند به تیم مقابل گل بزنند در مسابقات دوومیدانی دوست دارند یکی نفر اول شود ورزش شنا و بسکتبال به همین شکل است اما در ورزش کوهنوردی ما چنین چیزی را نداریم که یک نفر اول ویک نفر آخر به قله کوه برسد.

اتفاقا اصل بر این است، مرام و منش کوهنوردی بر این اساس است که افرادی که کمتر آن قله را صعود کرده اند یا برای اولین بار است که آن قله را صعودی می کنند از همه زودتر به آن قله برسند و افراد قدیمی تر و با سابقه تر به عنوان آخرین نفراتی هستند که در آن گروه قله را صعود می کنند. کوهنوردی ورزش بسیار مهیجی است که من توصیه می کنم به همه دوستان شروع کنند البته واقعا گروه هایی که مجهز و فنی باشند و قابل اعتماد باشند. تمرین هایی که برای کوهنورد انجام می دهم پیاده روی و دو است که بیشتر از همه مهم هستند و خیلی از اهل باشگاه و وزنه و... نیستم چرا که فرصت آن را نداریم و هر چیز باید سهل الوصول و راحت و کم خرج باشد.

با توجه به اینکه پیاده روی یک ورزشی است که تمام این خصوصیات را دارد و هر زمان از شبانه روز می توانیم یک مسیری را انتخاب و حرکت کنیم و مثلا نیم ساعت پیاده روی رفت و برگشت داشته باشیم حدود 7-6 کیلومتر می شود چنانچه به صورت پیاده روی سریع طی شود. پیاده روی هایی که انجام می دهم، مسیرهای کوهسنگی، پارک ملت و وکیل آباد است هفته ای حداقل 5 روز پیاده روی می روم.

 برای اینکه تنوع ایجاد شود معمولا پادکست های آموزشی از جمله زبان و پادکست های آموزشی طب اورژانس، تریاژ و مسمومین گوش می کنم بنابراین 2 کار مختلف و متنوع  ورزش و کمک به بدن و نیز پادکست زبان برای تقویت زبان و پادکست های آموزشی مربوط به رشته خودم و پادکست های آقای دکتر مکری بسیار کاربردی و مفید است آنها را گوش می کنم و همین طور سایر موارد آموزشی که خیلی کسل کننده و یکنواخت نباشد به آنها می پردازم.

 مدیریت زمان خیلی مهم است. من همیشه صبح زود از خواب بیدار می شوم بعداز خواندان نماز و کارهای شخصی وارد بیمارستان می شوم و وظیفه خود را انجام می دهم و اکثر فعالیت های مفید را سعی می کنم اول صبح انجام دهم مثل مطالعه و سایر مواردی که گفتم.

با توجه به اینکه عضو هیات علمی تمام وقت دانشگاه هستم ساعت صرف ناهار را در بیمارستان هستم بعد از آن در ساعات 4-3 بعدازظهر از مسیر بیمارستان امام رضا(ع) تا پارک کوهسنگی ممکن است حالت رفت و برگشت پیاده روی می کنم. حتی در فضای بیمارستان نیز ازمسیر اورژانس عدالتیان تا میدان تقی آباد شاید بتوان گفت 10 دقیقه زمان می برد که در فصل پاییز که هوا مناسب تر است پیاده روی تند را در این فضا انجام می دهم که یک تجدید قوایی نیز شود و الان که هوا گرم است در ساعات شب پیاده روی را در مسیر پارک ها انجام می دهم.

بنابراین کتابی که می خواهم در منزل و محیط کار مطالعه می کنم با گوش کردن به پادکست های آموزشی در مسیر پیاده روی، زمان خود را مدیریت می کنم. به نظر من انسان هر چه قدر زمان برای تغذیه و سلامت خود بگذارد کم است که این به خود فرد بستگی دارد که کارهای غیرضروری از جمله دائما در فضای مجازی بودن و مطالبی که کاربردی برای ما ندارد را ترک کنیم.

هدف ما پزشکان، آموزش دانشجویان و درمان بیماران است و باید سعی کنیم که تمرکز خود را بیشتر در این حوزه ها قرار دهیم که لازمه آن داشتن جسم و بدن و روح و روان سالم است. چنانچه روح و روان سالم نداشته باشیم دائما به دنبال مسائل اقتصادی و گرانی و خرید و فروش دلار و اتفاقات سراسر دنیا باشیم که البته نمی گویم نسبت به آنها بی تفاوت باشیم اما اهمیت بیش از حد هم ندهیم چنانچه این موارد را رعایت کردیم جسم و جان و روح و روان سالمی نیز خواهیم داشت.