در دنیایی که موفقیت‌های بزرگ حاصل مجموعه‌ای از تلاش‌های کوچک و پیوسته‌اند، انگیزه درونی نقشی کلیدی در پیمودن مسیرهای دشوار ایفا می‌کند. یکی از نمونه‌های روشن این حقیقت، دکتر پویان پرهیزگار است؛ رزیدنت سال چهارم جراحی عمومی دانشگاه علوم پزشکی مشهد که با پشتکار، استقامت و انگیزه‌ای مثال‌زدنی توانسته است با سربلندی دوران رزیدنتی خود را به پایان برساند و آزمون بورد تخصصی را با موفقیت پشت سر بگذارد.
مسیر تحصیلی و آغاز رزیدنتی
دکتر پرهیزگار در آغاز سخنانش در گفتگو با وب دا ضمن معرفی خود گفت:من ورودی بهمن ۱۳۹۲ هستم و دوره پزشکی عمومی‌ام را نیز در دانشگاه علوم پزشکی مشهد گذراندم. پس از شرکت در آزمون رزیدنتی، در سال ۱۴۰۰ در رشته جراحی عمومی پذیرفته شدم. اکنون با پایان چهارسال رزیدنتی، آزمون بورد تخصصی را پشت سر گذاشته‌ام.
او در ادامه افزود:در دوره پزشکی عمومی، اتفاق خاصی رخ نداد جز شیوع کووید در سال‌های پایانی؛ اما دوره رزیدنتی یک دوره متفاوت بود. شهر مشهد از بهترین شهرهایی است که یک رزیدنت می‌تواند برای آموزش انتخاب کند، زیرا بیمارستان‌های متعدد و فعال، گروه‌های تخصصی کامل و حضور اساتید برجسته، به‌ویژه در گروه جراحی، فضایی پربار برای یادگیری فراهم کرده‌اند.
مهارت و تجربه؛ دو بال موفقیت در جراحی
وی با تأکید بر نقش مهارت و تجربه عملی در جراحی گفت:از ابتدای دوره رزیدنتی، دغدغه ما کسب مهارت بود؛ زیرا مباحث تئوری را همیشه می‌توان مطالعه کرد، اما فرصت تجربه عملی محدود است. سعی کردم تعداد عمل‌هایم را افزایش دهم، چون جراحی مثل داشتن مهارت رانندگی است؛ هرچه تمرین بیشتری انجام شود، اعتماد به‌نفس بالا می‌رود و ترس از انجام عمل کاهش پیدا می‌کند. در طی این چهار سال، هدف اصلی‌ام افزایش تجربه و سرعت عمل بود.
دکتر پرهیزگار به فرآیند آمادگی خود برای آزمون بورد تخصصی اشاره کرد و اظهار داشت:از مهرماه سال ۱۴۰۳ تا عید نوروز به طور جدی مطالعه را آغاز کردم، در حالی که هم‌زمان روتیشن در بیمارستان‌های قائم(عج)، امداد و امید داشتم. در آن دوره، هفته‌ای حدود ۱۰ ساعت مطالعه می‌کردم، اما پس از تعطیلات عید نوروز و فرصتی که گروه جراحی برای مطالعه در اختیارمان قرار داد، حجم مطالعه‌ام به هفته‌ای ۴۰ تا ۴۵ ساعت افزایش یافت. پس از ایجاد وقفه به‌دلیل حوادث جنگ ۱۲ روزه، برای جبران، برنامه‌ام را به هفته‌ای ۵۰ ساعت رساندم و در دو هفته پایانی روزی ۱۰ ساعت مطالعه داشتم.
تکنیک مطالعه؛ استمرار از عمق مهم‌تر است
وی درباره روش مطالعه خود توضیح داد:به توصیه اساتیدم به‌ویژه استاد دلیلی، روش ویژه‌ای در پیش گرفتم. به جای مطالعه دقیق، کتاب‌ها را روزنامه‌وار و سریع مرور کردم تا بتوانم دفعات مطالعه را افزایش دهم. متوسط زمان هر صفحه سه دقیقه بود و در مجموع حدود هشت دور سریع از همه مباحث گذر کردم. بر این باورم که استمرار اهمیت بیشتری از عمق مطالعه دارد؛ اگر وقفه‌ای چندروزه ایجاد شود، بازگشت به روال قبلی دشوار است.
انگیزه درونی؛ نیرویی که سختی‌ها را تبدیل به انگیزه می‌کند
دکتر پرهیزگار ادامه داد:در این مسیر، نمی‌توان از نقش انگیزه درونی غافل شد. رزیدنتی گاهی با سختی و حتی دلخوری‌هایی همراه است، اما خشم یا ناراحتی باید تبدیل به انگیزه شود. بنده هر زمان فشار یا ناملایمتی تجربه می‌کردم، آن را فرصتی برای رسیدن به اهدافم قرار می‌دادم تا با موفقیت در امتحان بورد پاسخ آن لحظات را بدهم. این آزمون مهم‌ترین نقطه تعیین‌کننده مسیر آینده است و نتیجه مطلوب آن تمام تلخی‌های گذشته را بی‌اهمیت می‌سازد.
وی درباره برنامه‌ریزی مطالعه افزود:هر فرد باید براساس شرایط زندگی و توان فکری خود برنامه‌ریزی کند. من هرگز در زمان خستگی درس نمی‌خواندم؛ به محض احساس خستگی از پشت میز بلند می‌شدم. مشاوران می‌توانند راهنما باشند، اما برنامه واقعی باید مختص هر فرد و سازگار با زندگی او تنظیم شود.
چشم‌انداز آینده؛ ادامه مسیر در فلوشیپ
دکتر پرهیزگار به برنامه‌های آینده خود اشاره کرد و گفت:اکنون دوران خدمت سربازی را در پیش دارم و پس از آن قصد شرکت در آزمون فلوشیپ را دارم تا مسیر تخصصی خود را ادامه دهم.
نقش مؤثر همسر در موفقیت تحصیلی
رتبه برتر بورد تخصصی رشته جراحی دانشگاه، ضمن ابراز قدردانی از همراهی خانواده خود، به‌ویژه همسرش، گفت:در مدت شش ماهی که من مشغول مطالعه بودم، همسرم سختی‌های بسیاری را متحمل شد. در این مدت هیچ‌گاه نگران مسائل مالی نبودم زیرا همسرم بی‌وقفه در کنارم بود و تمام دشواری‌ها، اضطراب‌ها و خلق‌وخوی ناشی از فشار درس را تحمل کرد.
او افزود:همسرم رتبه ۱۰ درصد آزمون بورد تخصصی طب اورژانس سال گذشته را کسب کرد. در مشهد عضو هیأت علمی نشد و اکنون در یکی از بیمارستان‌های شهرستان بیرجند به‌عنوان عضو هیأت علمی اورژانس فعالیت دارد و تقریباً ۱۸ روز در ماه در آنجا مستقر است و ۱۲ روز از ماه را در مشهد حضور دارد. در این شش ماه که من مرخصی بودم و مطالعه می‌کردم، او به بیرجند رفت‌و‌آمد داشت اما در روزهای بسیاری در مشهد تنها بودم.
وی در ادامه از اساتید خود در بیمارستان امام رضا(ع) مشهد قدردانی کرد و اظهار داشت:از اساتید عزیز، به‌ویژه استاد دلیلی و استاد جنگجو که در طول این یک سال هر زمان احساس سردرگمی یا ناتوانی داشتم، مرا یاری کردند، صمیمانه سپاسگزارم. به‌خصوص از استاد دلیلی که در تمامی مراحل تأثیر بسزایی داشتند و رابطه‌ام با ایشان بسیار ارزشمند بوده است.
دکتر پرهیزگار همچنین از نقش مؤثر استاد کیارش اشرف‌زاده یاد کرد و گفت:استاد اشرف‌زاده در بخش‌های عملی همکاری فراوانی داشتند و خدمات ایشان بسیار راهگشا بود.
او در پایان اذعان داشت:از همه اساتید گروه جراحی عمومی تشکر می‌کنم؛ نه تنها برای این یک سال، بلکه برای تمام چهار سالی که همراهم بودند. فرصت‌های آموزشی، اعمال جراحی که اجازه شرکت در آن‌ها را دادند و رفتار حرفه‌ای که از ایشان آموختم، ارزشمندترین سرمایه دوران رزیدنتی بود. این نظم و انضباطی که در این چهار سال یاد گرفتم شاید در هیچ جای دیگر از زندگی قابل فراگیری نباشد. از تمامی اعضای گروه جراحی صمیمانه سپاسگزارم و امیدوارم بتوانیم زحماتشان را در آینده جبران کنیم.
