نورولوژیست و فلوشیپ پزشکی خواب دانشگاه علوم پزشکی مشهد، به مناسبت روز جهانی پارکینسون گفت: بیماری پارکینسون یک اختلال تحلیل‌برنده اعصاب است که عمدتاً به دلیل کاهش تولید دوپامین در ساقه مغز ایجاد می‌شود و تشخیص آن مبتنی بر ارزیابی بالینی متخصص مغز و اعصاب است.
دکتر هادی اسدپور، نورولوژیست و فلوشیپ پزشکی خواب دانشگاه علوم پزشکی مشهد درگفتگو با وب دا با اشاره به اینکه پارکینسون بر اثر کاهش شدید سلول‌های تولیدکننده دوپامین در ساقه مغز رخ می‌دهد، اظهار کرد: این کاهش، بروز علائم اولیه‌ای مانند لرزش خفیف در حالت استراحت، کندی حرکات، سفتی عضلات، مشکلات تعادل و کاهش حالت‌های چهره را به دنبال دارد. همچنین علائم غیرحرکتی مانند افسردگی، اضطراب، اختلال خواب و کاهش حس بویایی نیز ممکن است زودتر از علائم حرکتی ظاهر شوند.
وی با بیان اینکه علت دقیق بیماری هنوز به طور کامل شناخته نشده است، افزود: ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی از جمله سن بالا، مواجهه با سموم، ضربه‌های مکرر به سر، استرس اکسیداتیو، بیماری‌های عروقی و برخی داروهای اعصاب می‌توانند در بروز پارکینسون نقش داشته باشند. در حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد بیماران نیز عوامل ژنتیکی مؤثر هستند.
دکتر اسدپور، تشخیص پارکینسون را مبتنی بر ارزیابی بالینی متخصص مغز و اعصاب دانست و تأکید کرد: هیچ آزمایش خون یا تصویربرداری اختصاصی برای تشخیص قطعی وجود ندارد. با این حال، بررسی شرح حال بیمار، پاسخ به داروی لوودوپا و در برخی موارد استفاده از تصویربرداری‌هایی مانند DaT scan می‌تواند به تأیید تشخیص کمک کند.
وی با اشاره به اینکه درمان قطعی برای پارکینسون وجود ندارد، گفت: درمان‌های دارویی مانند لوودوپا/کاربی‌دوپا و آگونیست‌های دوپامین، روش‌های غیر دارویی شامل تحریک عمقی مغز (DBS)، فیزیوتراپی، کاردرمانی و گفتاردرمانی می‌تواند در کنترل علائم مؤثر باشد.
این متخصص علوم اعصاب بر اهمیت حمایت روانی و اجتماعی بیماران تأکید کرد و افزود: اصلاح محیط زندگی، تغذیه سالم، فعالیت بدنی منظم، کنترل بیماری‌های زمینه‌ای و مدیریت استرس می‌تواند روند پیشرفت بیماری را کند کرده و کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشد. خانواده‌ها نیز باید با آموزش، حمایت عاطفی و ایجاد محیطی ایمن، نقش فعالی در زندگی بیماران ایفا کنند.
وی در پایان با اشاره به تحقیقات نوین در حوزه درمان پارکینسون خاطرنشان کرد:روش‌هایی همچون ژن‌درمانی، ایمونوتراپی برای حذف پروتئین‌های آسیب‌زا، سلول‌درمانی با سلول‌های بنیادی، فناوری‌های نوین در تحریک مغزی و استفاده از هوش مصنوعی برای پیش‌بینی روند بیماری و طراحی درمان شخصی‌سازی‌شده، نویدبخش آینده‌ای روشن‌تر برای بیماران مبتلا به پارکینسون است.
