در میان چهره‌های پرتلاش و فداکار حوزه سلامت، نام شکیبا شاکر، پرستار با سابقه بخش اورژانس بیمارستان قائم(عج) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد، به عنوان پرستار نمونه استانی می‌درخشد؛ بانویی که عشق، صبر و تعهد را در خدمت به بیماران معنا کرده و پرستاری را نه صرفاً یک حرفه، بلکه بخشی از روح و هویت خویش می‌داند.
شاکر در گفت‌وگو با وب‌دا، درباره علاقه خود به رشته پرستاری اظهار داشت: از دوران کودکی علاقه عمیقی به پرستاری داشتم و همین عشق قلبی من را در انتخاب مسیر تحصیلی و شغلی‌ام هدایت کرده است.
او با یادآوری نخستین روزهای کاری خود در بخش اورژانس گفت: در آغاز، با فضایی پرتنش، پر استرس و پر خطر روبه‌رو شدم؛ تجربه‌ای که برایم شوک‌برانگیز بود. حتی خانواده‌ام مرا به انصراف از کار تشویق می‌کردند، اما با ایمان به انتخابم و پشتکار فراوان تصمیم گرفتم بمانم و امروز آن تصمیم را یکی از بهترین انتخاب‌های زندگی‌ام می‌دانم.
این پرستار نمونه استانی درباره ویژگی‌های یک پرستار شایسته گفت: پرستار پیش از هر چیز باید انسانی باشد که بتواند درد، اضطراب و شرایط بیمار و همراهانش را درک کند و خود را به جای آنان بگذارد. تنها در این صورت است که خدمت پرستاری معنا و انسانیت واقعی پیدا می‌کند.
وی ضمن قدردانی از خانواده خود، از پدر، مادر، خواهر و برادرش به عنوان پشتیبانان همیشگی یاد کرد و افزود: حضور خانواده در این مسیر پر فراز و نشیب نقش تعیین‌کننده‌ای داشته است.
شاکر با بیان آرزوهای خود برای آینده پرستاری اظهار داشت: امید دارم روزی برسد که سختی‌های این حرفه از سوی جامعه و مسئولان به درستی درک شود و شرایط کاری پرستاران به گونه‌ای باشد که هیچ‌گاه مجبور نباشیم عشقی را که به این حرفه داریم سرکوب کنیم.
او همچنین به جوانانی که قصد ورود به حرفه پرستاری دارند توصیه کرد: اولین و مهم‌ترین شرط در این راه، عشق به پرستاری است. اگر کسی با عشق وارد این مسیر شود، می‌تواند سختی‌ها و شرایط پیش‌بینی‌ناپذیر آن را تاب بیاورد و به رشد انسانی و حرفه‌ای برسد.
این پرستار پرتلاش در پایان درباره احساس خود نسبت به شغلش گفت: پرستاری، شغلی است که بارها احساسات مرا دگرگون کرده، مرا در آزمون و خطاهای گوناگون قرار داده و انگیزه ادامه زندگی را در من زنده کرده است. هرچند از لحاظ مالی شاید انتظارات جامعه پرستاری را برآورده نسازد، اما از نظر روحی و روانی بی‌تردید انسان را کامل‌تر و مفیدتر می‌سازد. من احساس می‌کنم مسیر زندگی و حرفه‌ای‌ام را درست پیموده‌ام؛ چرا که پرستاری نه تنها شغل، بلکه بخشی از هویت و روح من است.
