رواندرمانگر تحلیلی و زوجدرمانگر، و استادیار گروه روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد تأکید کرد: خودمراقبتی و پیشگیری دو رکن اصلی سلامت روان به شمار میروند. ازاینرو توجه به سلامت فردی و اجتماعی، بهویژه در شرایط کنونی، از اهمیت فراوانی برخوردار است.
دکتر علی ثاقبی در گفتوگو با وبدا با اشاره به وضعیت دشوار اجتماعی و اقتصادی جامعه اظهار داشتم مردم در روزگاری زندگی میکنند که فشارهای متعددی بر آنان وارد میشود؛ روزگاری پرفشار از جنبههای اجتماعی، اقتصادی و روانی، که به نوعی زیر سایهی جنگ و تبعات اجتماعی آن قرار دارد. این وضعیت، اضطراب جمعی را افزایش داده و زندگی بسیاری را تحت تأثیر قرار داده است. مجموعهای از عوامل درهمتنیده، شرایط سختی را برای جامعه رقم زدهاند؛ در چنین فضایی، توجه به سلامت روان از هر زمان دیگری حیاتیتر است.
وی افزود: اگرچه سلامت روان همواره یکی از ارکان اساسی زندگی سالم است، اما در شرایط پرتنش امروز جامعه، اهمیت آن دوچندان میشود. انسانها باید هم به سلامت روان فردی و هم به سلامت روان جمعی خود توجه داشته باشند.
دکتر ثاقبی با تأکید بر نقش محوری خودمراقبتی گفت:در بسیاری از موارد ممکن است نتوانیم شرایط بیرونی و محیطی را تغییر دهیم، اما مراقبت از خویش همواره در اختیار ماست. رعایت بهداشت خواب، تغذیهی سالم، تحرک و ورزش از پایههای اصلی مراقبت فردی هستند. در بُعد جمعی نیز باید به روابط انسانی خود توجه کنیم ، به ارتباطات با خانواده و دوستان، و به گذراندن وقت کافی و باکیفیت با آنان، بهعنوان یکی از مهمترین منابع آرامش و تابآوری.
این استاد روانپزشکی با اشاره به نشانههای هشداردهندهی اختلالات روانی خاطرنشان کرد: اگر احساس اضطراب، خستگی بیش از حد، بیخوابی یا بیانگیزگی در خود یا اطرافیان مشاهده کردیم، نباید اجازه دهیم مشکل به مرحلهی بحرانی برسد. هرچه زودتر به نشانهها رسیدگی کنیم، درمان آسانتر، مؤثرتر و نتایج آن برای خود و اطرافیانمان مطلوبتر خواهد بود. اما تأخیر در رسیدگی، ما را مجبور میکند مدت طولانیتری در شرایط نامطلوب باقی بمانیم. بنابراین، اقدام بهموقع اهمیت حیاتی دارد.
وی افزود: نکات اصلی در حفظ سلامت روان، خودمراقبتی و پیشگیری است؛ هرچند اجرای این دو در شرایط فعلی جامعه روزبهروز دشوارتر میشود. با این حال، باید به علائم بروز اختلالات روانی حساس باشیم و از طریق افزایش آگاهی عمومی، به شناسایی بهتر آنها کمک کنیم.
دکتر ثاقبی در جمعبندی سخنان خود تأکید کرد: در فضای پرچالش کنونی، حفظ سلامت روان نیازمند توجه پیوسته، آگاهی جمعی و مسئولیت فردی است. هرچند ممکن است فشارهای اقتصادی و اجتماعی این مسیر را دشوار سازد، اما با تقویت فرهنگ گفتوگو درباره سلامت روان، مراجعهی بهموقع به متخصصان، و گسترش آموزش عمومی میتوان از بسیاری از بحرانها پیشگیری کرد و به سمت جامعهای تابآورتر و سالمتر گام برداشت.