حجت الاسلام والمسلمین الهی خراسانی در مراسم عزاداری دهه نخست محرم، از قیام سیدالشهدا (ع) با عنوان نهضت بیداری یاد کرد و گفت: ماهیت نهضت عاشورا، تقابل جریان حق و دین مدار در برابر جماعت منفعت طلب و دنیا دوست بود که برای حفظ دنیای خود، به مخالفت و جنگ با دین خدا و حجت او برخاستند.
به گزارش روابط عمومی نهاد نمایندگی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، همزمان با برگزاری مراسمات ویژه‌ی دهه نخست محرم در بخش های مختلف دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مراسم عزاداری به مدت پنج روز از سوی هیأت مذهبی باقرالعلوم (ع) و با حضور جمعی از اساتید دانشگاه علوم پزشکی مشهد برگزار شد.
در بخش سخنرانی این مراسم، حجت الاسلام والمسلمین الهی، با اشاره به اهداف قیام امام حسین (ع) اظهار داشت: دغدغه امام حسین (ع) اعتراض به وضع موجود و بیدار کردن امت اسلام برای احیای ارزش ها و مقابله با ضد ارزشها بود، همان چیزی که امام به صراحت تعبیر می کنند به اصلاح امت پیامبر (ص) و احیای امر به معروف و نهی از منکر.
وی افزود: این اصلاح، جز بیدار کردن امت برای مقابله با ضد ارزشها و ناهنجاری‌ها نبود و اساساً مسئله اصلی همین است که این امت نباید بی‌تفاوت باشند و گویا بیدار کردن آنها از خواب بی‌تفاوتی جز با ریخته شدن خون سیدالشهدا (ع) محقق نمی‌شود. در زیارت اربعین که از معدود کتب دعایی و زیارتی است، ماهیت نهضت عاشورا به زیبایی بیان شده آن جا که می فرماید: « و بَذلَ مُهجَتـَهُ فيكَ ليَستـَنقـِذَ عِبادكَ مِنَ الجَهالةِ وَ حَيرَةِ الضـَلالة» ( تا انسان هاي زمان خود را و حتي تا قيامت،از ناداني و سرگرداني و گمراهي نجات دهد) و این در واقع ادامه همان درد سید الشهدا است که در خطبه منا ابراز شده و تاکید بر این حقیقت که فلسفه نهضت عاشورا بیدارسازی امت اسلامی است.
حجت الاسلام الهی خراسانی در ادامه، به تاثیر قیام سید الشهداء (ع) در تحقق این بیداری اسلامی اشاره کرد و گفت : حادثه خونبار کربلا، ماهیت بنی امیه را برملا کرد و اگر این نهضت اتفاق نمی افتاد بنی امیه مرجعیت امت اسلامی را به دست می گرفت و عملاً کار اسلام تمام بود، اما می‌بینیم که پس از قیام سیدالشهداء، (ع) قیام های متعددی همچون قیام توابین، قیام مختار و غیره به خونخواهی امام حسین (ع) شکل می‌گیرد و حکومت بنی امیه تا زمان فروپاشی آسایش و امنیت به خود نمی‌بیند.
وی اضافه کرد : اینجا مصاف دعوت به ارزش ها در برابر بی ارزشی ها، دنیا دوستی و منفعت طلبی است؛ دنیا دوستی که سبب میشود مرزهای انسانی زیر پا گذاشته شود و کار تا آنجا پیش می رود که حضرت سیدالشهدا (ع) به دشمنان خود می فرماید: اگر دین ندارید، آزاده باشید و لااقل به آنچه که پدران شما در زمان جاهلیت به آن پایبند بودند گردن نهید. امام رضا(ع) نیز در این خصوص میفرمایند: دشمنان جدم سیدالشهدا (ع) حرمت ماه ی ( محرم) را نگه نداشتند که در جاهلیت دارای حرمت بود و در این ماه دست از قتال می کشیدند. آنان کاری را با سیدالشهدا کردند که با کفار نشده بود.
حجت الاسلام والمسلمین الهی خراسانی در بخش دیگری از سخنان خود متذکر شد؛ اینکه گفته میشود امام حسین (ع) را شیعیانش کشتند؛ جمله ی درستی نیست، زیرا کوفه یکپارچه شیعه ی امام حسین (ع) نبود، بلکه جامعه ناهمگون از همه طوایف و دسته‌جات اعم از پیروان و دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) بودند، البته کسانی هم وجود داشتند که به لحاظ سیاسی و نه اعتقادی طرفدار امام حسین (ع) بودند و تعداد زیادی از همین افراد پای نامه امام حسین (ع) را امضاء کردند، این افراد به لحاظ عقیدتی گرایشی به امام نداشتند و صرفاً چون با حکومت اموی مخالف بودند دعوت ایشان را برای جنگ با یزید پذیرفتند، اما وقتی شرایط سخت حکومتی را که از سوی ابن زیاد در کوفه حاکم شده بود دیدند از یاری سیدالشهدا (ع) عقب‌نشینی کردند، این درحالی بود که شیعیان اعتقادی حقیقتاً پشت امام خود ایستادند و یا در کربلا شهید شدند و یا به زندان افتادن و اسیر شدند.
وی افزود: بنابراین قاتلان امام (ع) در کربلا، کسانی هستند که نه تنها شیعه و پیرو ایشان نبودند بلکه مسلمان بودن آنها هم زیر سوال است. کدام مسلمان می‌تواند بر مسلمان دیگر شمشیر بکشد و عجیب این است که بسیاری از این افراد می دانستند که با فرزند پیامبر خدا می جنگند. در روایات داریم که افرادی مثل شمر و سنان تصریح کردند که ما می دانیم ای حسین (ع) که پدر تو از بهترین مردان و مادر تو از بهترین زنان امت اسلامی است و علیرغم این اعتراف سر از تن او جدا کردند. چون به تعبیر امام حسین (ع) آنها نه تنها ایمان نداشتند که آزادگی را هم نمی شناختند و این موضوع پس از واقعه عاشورا اثبات شد، ما در تاریخ می خوانیم که این افراد چه کردند با پیکر شهدا و چگونه خیمه ها را غارت کردند این بی حیایی ها را که کنار هم میگذاریم متوجه می‌شویم که سیدالشهدا(ع) با چه جریان کافری روبرو بوده است به همین دلیل است که می گوییم پایبندی به ارزش‌های دینی و انسانی در برابر لاابالی گری و بی دینی است.
