رئیس دانشکده و پژوهشکده علوم و معارف حدیث قم اظهار داشت: اگر قائل به طب اسلامی هستیم باید اثبات کنیم شش رکن طب (شامل مبانی راههای شناخت بیماری،راه های تشخیص، دارو، درمان و پیشگیری) از مجموع روایات طبی معتبر قابل استخراج است و به استناد این روایات می توان سیستم و نظامی را پدید آورد که نام طب اسلامی بر آن نهاد.
به گزارش وب دا، حجت الاسلام و المسلمین دکترسید محمد کاظم طباطبایی در کارگاه (در آمدی بر آسیب شناسی روایات طبی ) که به میزبانی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و به همت دانشکده طب ایرانی و مکمل و نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری دانشگاه در تالار جرجانی برگزار شد خاطر نشان کرد: در تحقیقات و مطالعات انجام شده در موسسه دار الحدیث و بر اساس سالها مطالعه پیرامون روایات، حدود 400 کتاب حدیث شیعی (با اعتبار های متفاوت) وجود دارد که در این کتب مجموعا حدود 6 هزار روایت غیر تکراری (صرف نظر از وثوق سندی یا وثوق صدوری)در حوزه سلامت جسم قابل احصا است که بخش عمده آنها در کتب مربوط به قرن ششم هجری به بعد بوده است.
وی افزود: عمده روایات صحیح در کتاب کافی آمده که تعداد آنها حدود 60 روایت است و غالبا مرتبط با تغذیه بوده و اکثرا دوره صدور آنها در جغرافیای مکه و مدینه بوده است.
رئیس دانشکده و پژوهشکده علوم و معارف حدیث قم افزود: برای بررسی روایات طبی،پیش نیازهایی لازم است، از جمله تبیین تفاوت سنت و حدیث، شناخت دقیق منابع حدیثی،-تبیین رویکردهای اعتبار سنجی-توجه به قضایای حقیقی و خارجی که بر این اساس می توان احادیث را به چهار دسته صحیح، معتبر، ضعیف و مجهول تقسیم بندی کرد.
حجت الاسلام و المسلمین دکترسید محمد کاظم طباطبایی تصریح کرد: عمده روایات طبی، مرسل هستند به این مفهوم که هیچ سندی ندارند وفقط مثلا گفته شده قال النبی یا قال الصادق (ع) و... و از بین حدود 6000روایت غیر تکراری فقط حدود 15 درصد آنها دارای سند است و از این میزان نیز حدود یک سوم صحیح السند می باشند و می توان آنها را به معصومین علیهم السلام منسوب نمود.
وی ابراز نمود که صحت مضمون با صحت سند متفاوت است و به صرف صحت مضمون یک گزاره روایی نمی توان آن را به معصوم نسبت داد و آن را جزو سنت قلمداد کرد.
حجت الاسلام و المسلمین دکترسید محمد کاظم طباطبایی در ادامه جلسه گفت : هرچیزی که استناد آن به شریعت ثابت نشود و به اسم دین مطرح گردد نوعی بدعت محسوب می شود و مدعیان طب اسلامی چگونه می توانند انتساب بسیاری از روایات طبی فاقد سند را به معصومین علیهم السلام اثبات نمایند.
وی تاکید کرد: در انتساب هرگونه سخن به معصوم (ع) تساهل و اهمال جایز نبوده و پذیرفتنی نیست چرا که نسبت دادن سخن به معصوم (ع) پیامدهای فراوانی دارد و چنانچه مطلبی به دین نسبت داده شده و بعدا مشخص شود که این انتساب غلط بوده، چگونه می توان عواقب آن را جبران نمود که در این امور بایستی سخت گیرانه عمل کرد.
در ادامه این نشست؛ پرسش و پاسخ در زمینه نحوه استخراج گزاره های روایی محدوده طب و جای گرفتن بسیاری از دستورات حوزه معنویت و سبک زندگی در زمره روایات طبی برگزار شد.