آموزش


0432.jpg - 15.21 kBدکتر معصومه میرتیموری، متولد 1345 در شهرستان تربیت حیدریه، عضو هیات علمی و استاد گروه زنان دانشگاه علوم پزشکی مشهد، یکی از شخصیت های پرتلاش در حوزه های آموزش و  درمان این مجموعه است که پیش از آغاز به کار در دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مدت 15 سال به عنوان عضو هیات علمی دانشگاه زاهدان فعالیت نموده و البته دوران طرح را نیز به درخواست خود و با هدف کمک به بیمارانِ مناطق محروم استان سیستان و بلوچستان در این خطّه از کشور گذرانده است. شروع فعالیت حرفه ای دکتر تیموری در دانشگاه علوم پزشکی مشهد از سال 1390 و با خدمات رسانی به بیماران در بیمارستان ام البنین(ص) کلید خورد و در ادامه بیمارستان امام رضا(ع) از حضور این استاد باسابقه و متعهد، در زمینه های آموزشی و درمانی برخوردار گردید. در ادامه گپ و گفت پایگاه خبری وبدا با دکتر تیموری، را پیرامون فعالیت های حرفه ای ایشان و اقداماتی که در مراکز آموزشی، پژوهشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی مشهد  داشته اند، می خوانید:

وبدا: ضمن سپاس از حضور شما در این مصاحبه، لطفاً بیوگرافی مختصری از خود عنوان بفرمایید؟

من دکتر معصومه میرتیموری هستم، در سال 1345 در شهرستان تربت حیدریه متولد شدم. ( با توجه به اینکه پدرم سرهنگ ارتش بودند و به شهرهای مختلف عزیمت می‌کردند، بنده در شهر تربت حیدریه متولد شدم)، پس از تحصیلات ابتدایی، دوره دبیرستان را در مشهد گذراندم و در سال 1364 در دانشگاه علوم پزشکی مشهد پذیرفته شدم، در سال 1371 تحصیلاتم به اتمام رسید و طرحم را به درخواست خودم و به نیت خدمت به مردم سیستان و بلوچستان در این استان آغاز کردم، در ادامه با توجه به اینکه دیرهنگام از زمان ثبت نام دوره تخصص مطلع شده بودم، ناچاراً در سیستان و بلوچستان امتحان دستیاری را دادم و در تخصص رادیولوژی پذیرفته شدم، اما بسته به نیاز آن استان ترجیح دادم در رشته زنان ادامه تحصیل بدهم.

وبدا: به رشته زنان علاقمند بودید؟

بله، البته رشته زنان هم در حوزه علایق من بود و اکنون هم خیلی از انتخابم راضی هستم و چنانچه به گذشته برگردم، باز هم همین رشته را انتخاب می‌کنم، اما به هر حال با توجه به کمبودی که در رشته زنان در استان سیستان و بلوچستان بود، ناچار شدم در همان جا بمانم و حدود ۱۵ سال در دانشگاه زاهدان عضو هیئت علمی بودم، تقریباً تا سال 1390 تمام شهرهای استان سیستان و بلوچستان را ارائه خدمت داشتم و هر چند شرایط کار بسیار استرس‌زا بود اما خوشحالم که چنین دوران خدمتی را در حرفه خود داشته ام.

وبدا: از سال 1390 که به مشهد آمدید، چه فعالیت هایی داشتید؟

از سال 1390 در بیمارستان ام البنین (ص) مشغول به کار شدم و یک سال بعد به بیمارستان امام رضا(ص) آمدم و از آن زمان تاکنون در این مرکز درمانی فعالیت دارم.

 وبدا: آیا نوع بیماری‌ها و تهدیدهای عمومی که سلامت مادران را با خطر مواجه می‌کند، در مناطق مختلف کشور متفاوت است؟

بله.. به ویژه در استان سیستان و بلوچستان به دلیل اینکه مردم از آموزش، به نوعی محروم هستند و با توجه به اینکه خیلی دیر به پزشک مراجعه می‌کردند، بیمارانی که به ما مراجعه داشتند اغلب بیماران بسیار بدحالی بودند و چون اکثراً دوست داشتند در منزل زایمان کنند و در واقع تا مجبور نمی‌شدند به مراکز درمانی مراجعه نمی‌کردند و از طرفی هم امکانات بسیار محدود بود، لذا شرایط بیماران اغلب خطرناک می شد. متخصص زنان صرفاً در مرکز استان وجود داشت و ما در روز حدود ۶۰ مراجعه داشتیم.

وبدا: از اقدامات مهمی که در بیمارستان امام رضا(ع) انجام داده اید چه مواردی بوده است؟

ابتدا این نکته را عرض کنم که در ابتدای ورود بنده به بیمارستان ام البنین (ص) این مرکز درمانی یک بیمارستان تک تخصصی در شرق کشور و در واقع بیمارستان مادر محسوب می شد، همچنین این مرکز درمانی یکی از بهترین بیمارستان‌ها که زایمان‌های فیزیولوژیک صرفاً در آن به شمار می رفت و از وزارتخانه هم به دفعات مختلف لوح تقدیر دریافت کرد. اما یکی از کارهای تیمی که ما با گروه نوزادان در بیمارستان ام البنین(ع) انجام دادیم؛ به جهت اینکه زایمان‌های پره ترم را مدیریت کنیم این بود که برای مادران مشاوره قرار می‌دادیم و به آنها آگاهی می‌دادیم که چطور می‌توانند کمک کنند تا نوزاد نارس آنها اصطلاحاً بماند، در آن زمان آقای دکتر حیدرزاده لیدر تیم بودند و اکنون هم این بیمارستان به عنوان مرکزی که بچه‌های نارس در آن شانس ماندگاری دارند، مطرح است.

کار خوب دیگر که حتی در بیمارستان امام رضا(ع) ندیدم، این بود که تمام تخت‌هایLDR نوزادان دوربین داشت و همینطور در اتاق عمل و کارها همگی بصورت تیم ورک انجام می‌شد، چنانچه نوزادی مشکلی پیدا می کرد، بررسی‌ها و ارزیابی‌ها روز بعد آغاز می‌شد و این از جهت پیشگیری کار بزرگی بود و در واقع هدف این بود که بتوانیم از تکرار آن مشکل جلوگیری کنیم و مشکلاتی که در گروه زنان و گروه اطفال برای نگهداری نوزادان بود، بازیابی کنیم و بازخورد آن را به هر دو گروه اطلاع دهیم.

بعد از آن هم که به بیمارستان امام رضا(ع) آمدم، مشکلات خاص خود را داشت، چون این مرکز یک بیمارستان ارجاعی است و از تمام استان خراسان رضوی مریض‌های بسیار بدحالی را دارد که در بخش ICU و یا بخش‌های دیگر بستری می‌شوند. بنابراین با وجود اساتید پیشکسوت و با تجربه در همه رشته‌ها و همینطور امکانات بیشتری که در این مرکز نسبت به مراکز شهرستانی وجود دارد، شانس نگهداری نوزادان بیشتر است، این نکته را هم باید عرض کنم که تمام اساتید بیمارستان و گروه‌های جوان و پیشکسوت گروه زنان ایثارگرانه کار می‌کنند و با فداکاری، شاخص سلامت جامعه که در واقع میزان مورتالتی مادران است، را به خوبی مدیریت می‌کنند. لذا اگر تیم ورک کار کردن بیمارستان و همکاری کامل اعضای آن نباشد این مهم میسر نمی‌شود و من بسیار خرسندم که در بیمارستان امام رضا (ع) این تیمی کار کردن محیط صمیمی را بین همکاران بوجود آورده است.

وبدا: در زمینه مادران پرخطر هماهنگی‌هایی که بین حوزه بهداشت و درمان وجود دارد شامل چه اقداماتی است؟

در رابطه با مادران پر خطر، در تمام بیمارستان‌ها کارشناسان مادران پرخطر مستقر هستند و هماهنگی‌هایی بین ستاد هدایت با بیمارستان‌های آموزشی مثل بیمارستان قائم(عج) و امام رضا(ع) برقرار است. از اطراف استان وقتی یک مادر پرخطر نیازمند کمک است و در آن شهرستان نمی‌توان ارائه خدمت داد به مشهد ارجاع می‌دهند و در واقع این یک زنجیره است بین فرد و متخصص زنان یا ان آی سی یو و متخصصین مختلف و ستاد هدایت. حتی اگر بیمار نتواند اعزام شود متخصص به آنجا اعزام می کنیم. اکنون که از امکانات، تکنولوژی و فضای مجازی برخوردار هستیم می‌توانیم از این ظرفیت‌ها هم استفاده کنیم به عنوان مثال پزشکی که در سر عمل مشکلی برای بیمارش ایجاد می‌شود، می ‌توانیم از طریق پیام رسان‌ها و فضای مجازی به پزشک کمک کنیم، همچنین پیگیری که کارشناسان مادران پرخطر دارند؛ به خصوص درمورد اتباع  که به دلیل هزینه زودتر بیمارستان را ترک می‌کنند، در مجموع کارشناسان این‌ها را فالو آپ را دارند  تا بتوانند مورتالیتی مادران را که هسته اولیه خانواده و جامعه هستند را به حداقل برسانند.

وبدا: آیا ماهانه آماری دارید که نشان دهد به چند نفر از مادران باردار خدمات تخصصی داده می‌شود؟

آمار دقیقی را اکنون در ذهن ندارم، اما خدماتی که در بیمارستان امام رضا (ع) به مادران ارائه می‌شود، در سطح بالایی قرار دارد. در گذشته که بیمارستان ام البنین(ع) تک تخصصی بود، ۹۶ تخت فعال داشت و بیمارستان امام رضا(ع) هم تقریبا همین تعداد تخت را دارد و حدوداً ۱۰۰ تخت فعال در آن برای بیماران وجود دارد. با توجه به اینکه بیمارستان امام رضا(ع) جز مراکز ارجاعی است و بیماران از اقصاء نقاط استان ارجاع می‌شوند و حتی از سایر استان‌ها و و معمولاً هم شامل بیماران بسیار بدحال هستند، مجموعه اقدامات درمانی را می‌طلبند که در نهایت سبب می‌شود، بیمار با پای خود و با سلامتی بهبود یافته از بیمارستان مرخص شود و فکر می‌کنم این رضایتمندی بسیار ارزشمند است.

ضمن اینکه در رشته زنان بحث مسمومیت‌های بارداری و دیابت بارداری جزو بیماری‌های شایع است و همچنین سزارین‌ها که بسیار افزایش یافته  و سبب ایجاد انواع جفت‌های چسبیده شده و جان مادر را تهدید می‌کند، این اتفاق اغلب با خونریزی‌های شدید همراه است، البته کار تیمی خوبی که انجام می‌شود سبب شده تا به نحو احسن این شرایط را هم مدیریت کنیم.  

 

 

 

 

 


0288.jpg - 24.94 kBدکتر امیرحسین حقیر، متولد ۱۳۵۶ در شهر مشهد، عضو هیات علمی (استادیار) و فلوشیپ فوق تخصصی جراحی مغز و اعصاب، از جمله اساتید و پزشکان توانمند دانشگاه علوم پزشکی مشهد است که پس از سالها تجربه اندوزی در عرصه‌ی طبابت، از سال 1400 فعالیت خود را به عنوان عضو هیات علمی تمام وقت، در این مجموعه آغاز نموده و هم اکنون علاوه بر درمان بیماران، به آموزش دستیاران تخصصی رشته جراحی ستون فقرات در بیمارستان های قائم (عج) و کامیاب اهتمام دارد. پایگاه خبری وبدا در راستای آشنایی بیشتر با اساتید هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، گفتگویی با این استاد جوان داشته که شرح آن را در ادامه می خوانید:  

وب دا: ضمن سپاس از حضور شما استاد محترم، در این جلسه‌ی گفتگو، لطفا بیوگرافی مختصری درباره خودتان عنوان بفرمایید؟

من امیر حسین حقیر، متولد 1356 در شهر مشهد هستم، دوره دبستان، راهنمایی و متوسطه را در زادگاهم گذراندم و در سال 1375 با رتبه دو رقمی وارد دانشگاه علوم پزشکی تهران شدم، سال 1383 دوره عمومی پزشکی را به پایان رساندم و بلافاصله دوره خدمت سربازی را آغاز کردم و همزمان برای آزمون دوره دستیاری نیز مطالعه می‌کردم. در سال 1386 دوره دستیاری جراحی مغز و اعصاب را در دانشگاه علوم پزشکی تبریز آغاز کردم و در سال ۱۳۹۱ این دوره هم به پایان رسید.

 در آن سال نیز به عنوان رتبه ۸ بورد تخصصی شناخته شدم و در ادامه برای طرح به شهرستان سیرجان رفتم، ( البته یک دوره را هم ما‌بین دوره طرح، در تنکابن گذراندم)، بعد از آن برای آزمون فلوشیپ فوق تخصصی مطالعه می‌کردم. آن زمان قبولی در آزمون فلوشیپ فوق تخصصی بسیار سخت بود و به دلیل تعداد زیاد متقاضیان رقابت فشرده‌ای بین دانشجویان وجود داشت و من در نهایت سال ۹۶ دوره فلوشیپی را در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان آغاز کردم.

 به دلیل سابقه‌ی کار طولانی در شهرستان سیرجان و استان کرمان و صحبتی که با رئیس وقت دانشگاه علوم پزشکی کرمان داشتم، به عنوان عضو هیئت علمی تمام وقت در سال ۹۹ فعالیت آموزشی و درمانی خود را در این دانشگاه آغاز کردم. سال ۱۴۰۰ به زادگاهم مشهد بازگشتم و در دانشگاه علوم پزشکی مشهد مشغول به خدمت شدم و هم اکنون به عنوان عضو هیئت علمی تمام وقت مشغول آموزش دستیاران تخصصی و همچنین درمان بیمارانوکار پژوهشیک هستم.

وب دا: در رابطه با فعالیت های خود در فضای دانشگاه، توضیحات بیشتری بفرمایید؟

یکی از وظایف هیئت علمی در دانشگاه، آموزش و پژوهش است و در این زمینه بنده در بیمارستان‌های کامیاب و قائم(عج) مشغول آموزش دستیاران هستم، چندین طرح پژوهشی را نیز در دست انجام دارم. اما بیشترین فعالیت من در طول سال‌های گذشته بر درمان بیماران متمرکز بوده و هست. بیشتر مراجعینی که در بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی مشهد و از جمله بیمارستان قائم(عج) وجود دارند، بیماران گمپلکس ( یعنی بیماران پیچیده ستون فقرات ) هستند که عمدتاً از مناطق شرق و شمال ایران ارجاع می‌شوند و خدمت رسانی به آنها زمانبر است. در کنار این موضوع کارهای آموزشی و پژوهشی را هم داریم، پیش از این چندین مقاله داشتم که در ژورنال‌های معتبر جهانی چاپ شده و هم اکنون نیز آثار پژوهشی را در دست انجام دارم. وهمچنین چندین کتاب با موضوع درد کمر و گردن برای عموم ویکی نحوه برخورد با کمردرد برای پزشکان ودانشجویان پزشکی به قلم آورده ام

وب دا: با توجه به تجربه سه ساله‌ای که از حضور در دانشگاه علوم پزشکی مشهد به عنوان عضو هیئت علمی دارید فکر می‌کنید چه اقداماتی می‌تواند به بهتر شدن فضای دانشگاه کمک کند؟

از نگاه بنده بیشترین عامل کمک کننده، امکانات و شرایط هستند؛ البته در طول دو سال گذشته شرایط و امکانات در دانشگاه علوم پزشکی مشهدخیلی بهتر شده و با همکاری که با اتاق عمل بیمارستان قائم(عج) داریم، شرایط بسیار بهتر شده است. موضوع دیگر تعامل و نشست  دانشگاه با بیمه ها است تا از کسوراتی که هم بر دوش دانشگاه و هم اعضای هیات علمی می افتد جلوگیری شود که البته صرف نظر از بحث مالی نیز  باید به آن توجه شود چراکه این  کسورات بسیار غیر منصفانه  است.

 نکته مهم دیگر امید بخشی به دانشجویان و به ویژه دستیاران تخصصی است که البته به صورت واقع گرایانه باید انجام شود، در واقع باید شرایط را برای آنها شفاف کنیم و در عین حال به آنها بگوییم که لازم است تلاش و فعالیتشان را بیشتر کنند، بنده سال‌های زیادی را در شهرهای مختلف همچون؛ اصفهان، کرمان، سیرجان، تنکابن و تهران کار کردم و به خاطر دارم که در سال ۹۱ وقتی فارغ التحصیل شدم، به چند بیمارستان بزرگ تهران می رفتم و عمل‌های جراحی چند تن از اساتید زبده در حوزه جراحی ستون فقرات را از نزدیک مشاهده می کردم و هنوز هم با آنها در ارتباط هستم. همینطور زمانی که در سیرجان مطب داشتم معمولاً یک هفته مطب را تعطیل می‌کردم و از درآمدم صرف نظر می‌کردم، به تهران می‌رفتم و برای دیدن اعمال جراحی اساتید با تجربه روزها در تهران بودم. بنابراین نسل جوان باید بداند که تلاش حداکثری و الگو گرفتن از شخصیت‌های با تجربه می‌تواند به آنها بسیار کمک کند.

وب دا: از مهم‌ترین چالش‌هایی که در مسیر تحصیل و کار داشته‌اید، مواردی را عنوان بفرمایید؟

رشته پزشکی زمانبر است و مهم‌ترین نکته در آن پشتکار است، اما هر چقدر هم راه سخت باشد، نباید مسیر را رها کنید و ادامه آن بسیار مهم است. اینکه یک فرد روزی ۱۴ ساعت مطالعه کند و درس بخواند مهم نیست، بلکه این مهم است که روزی 5 ساعت درس بخواند اما ادامه‌دار و مستمر. بنده 4 مرتبه امتحان فلوشیپ دادم، آن هم در شرایطی که جراح بودم و مطب داشتم و از درآمد بسیار خوبی هم برخوردار بودم، اما هفته‌ها مطب را تعطیل می‌کردم، تا برای امتحان فلوشیپی مطالعه کنم و حقیقتاً مسیر سختی بود. لذا قطعاً با پشتکار و استمرار کار بالاخره فرد به هدفش می‌رسد و رمز حرفه‌ای بودن در هر کاری این است که در هر رشته یا شغلی که فرد قرار دارد، بتواند در طول عمرش حداقل ۱۰ هزار ساعت متمرکز شود و فعالیت داشته باشد.

کتاب outliers که به فارسی تحت نام استثناییی ها ترجمه شده است، از جمله کتاب‌هایی است که زندگی افراد موفق را بررسی کرده و اعلام نموده که اگر کسی ۱۰ هزار ساعت بر یک فعالیت متمرکز شود، قطعاً در آن کار حرفی برای گفتن در سطح دنیا خواهد داشت و این نشان می‌دهد که استمرار در یک فعالیت می‌تواند همراه با دستاورد باشد، همچنین در این کتاب تاکید می‌شود که شما در هر حرفه‌ای که فعالیت دارید، حتماً حرفه‌ای‌های شغل خود را بشناسید، سبک زندگی‌شان را بدانید و این شخصیت‌ها را الهام بخش زندگی خود قرار دهید.

وب دا: در رابطه با رشته تخصصی جراحی ستون فقرات هم توضیحاتی بفرمایید؟

تمرکز این رشته بر عمل های جراحی است و دیسک عمل که یک عمل ساده محسوب می‌شود تا اعمال جراحی پیچیده را شامل می‌شود؛ البته در سطح فلوشیپ ستون فقرات، تمرکز بر اعمال جراحی پیچیده ستون فقرات را شامل می‌شود و نیاز به یک دانش فوق تخصصی دارد.

وب دا: با توجه به حضور شما در سایر دانشگاه‌های کشور، سطح دانشگاه علوم پزشکی را چطور ارزیابی می‌کنید؟

طبیعتاً در هر دانشگاهی می‌توان یک سری نقاط قوت و ضعف را مشاهده کرد، اما دانشگاه علوم پزشکی مشهد با توجه به اینکه دانشگاه مادر است و مرکز ریفرال بیماران از مناطق مختلف کشور، بسیار قوی است و از جهت امکانات و اتاق عمل به ویژه در دو سال گذشته خیلی بهتر شده و اگر امکانات جراحی به صورت کامل در اختیار یک عضو هیئت علمی تمام وقت قرار گیرد، تصور می‌کنم فرایند خدمت به بیماران را تسهیل خواهد کرد. زمان اتاق عمل از نگاه بنده یکی از چالش‌های مهم است، که نیازمند بهبود است که بتوان خدمات بیشتری و تعداد اعمال جراحی بیشتری انجام داد هرچند که این دانشگاه ریفرال است و از ساختار و امکانات خوبی برخوردار می‌باشد و در مجموع نسبت به سایر دانشگاه‌ها شرایط بسیار مطلوبی دارد.

وب دا: در مورد انحراف ستون فقرات و اتفاقاتی که می‌تواند منجر به این عارضه شود هم توضیحاتی بفرمایید؟

مهمترین عامل انحراف ستون فقرات ژنتیکی است و تقریباً نمی‌توان نکات پیشگیرانه ای زیادی را در خصوص آن ذکر کرد؛ به عنوان مثال خانم جوانی که دچار دیسک کمر است و از بنده سوال می‌کند که چرا من به دیسک دچار شده‌ام؟ من به ایشان عرض می‌کنم که چرایی این اتفاق مشخص نیست چون منشاء آن ژنتیکی است، اما پیام این اتفاق برای کسی که دیسک کمر دارد، این است که شما ممکن است در جای دیگری از ستون فقراتتان نیز دیسک پیدا کنید، پس نکته اول اینکه ما راهی که به طور قطع بتواند از انحراف ستون فقرات پیشگیری کند نداریم، چون منشا ژنتیکی است.گرچه برخی رعایتها مثل اصلاح وضعیت نشستن و ایستادن و تقویت عضلات پشتی و... میتوتند از پیشرفت ان جلوگیری کند

 اما از آنجا که در انحرافات ستون فقرات درجه انحراف مهم است، هرچه ما بتوانیم درجات خفیف‌تر انحراف را تشخیص دهیم و درمان را زودتر آغاز کنیم، نتایج بهتری را خواهیم گرفت به عنوان مثال وقتی انحراف در حد ۲۰ یا ۳۰ درجه باشد، می‌توان با استفاده از بریس و کمربند و برخی ورزش‌ها مانع از پیشرفت انحراف شد، اما وقتی انحراف به ۴۵ یا ۵۰ می‌رسد نیازمند عمل است و وقتی بیمار انحرافش به بالای ۷۰ برسد، کار جراحی بسیار سنگینی را پیش رو خواهیم داشت، به طوری که قفسه سینه باید باز شود و مراحل پیچیده دیگر... .

بنابراین پیام اصلی این است که باید تشخیص زودرس داشته باشیم، این تشخیص با دو اقدام میسر است؛ اول اینکه هرگونه برآمدگی در قسمت پشت و در یک سمت کمر می‌تواند هشدار دهنده باشد و باید به پزشک جراح ستون فقرات ارجاع داده شود، این در واقع غربالگری اولیه است که می‌تواند با بریس یا نهایتاً یک عمل جراحی ساده‌تر انجام شود.

وب دا: از نگاه شما به عنوان یک عضو هیات علمی، شاخصه یک استاد موفق چیست؟

تلاش استاد در آموزش دانشجویان بسیار مهم است؛ به ویژه در رشته جراحی ستون فقرات که برای دستیاران فیلد جدیدی است و دانشجویان دوران دستیاری تجربه و دیدی بسیار محدودی از دوران ئزشکی عمومی نسبت به آن دارند  و من فکر می‌کنم استمرار به آموزش دستیاران ، سعه صدر، و تشویق به مطالعه مهم است. بیشترین توصیه بنده به رزیدنت‌ها مطالعه ادامه‌دار است و تاکید می‌کنم که هرگز مطالعه را رها نکنند، اتفاقاً من معتقدم که پس از تحصیل فرد به نوعی بیشتر نیاز به مطالعه دارد و بنابراین مطالعه استمراردار بسیار مهم است و تحت هر شرایطی و هر اتفاقی باید ادامه یابد.

وب دا: نقش حمایتی خانواده را در پیشرفت خود چطور ارزیابی می‌کنید؟

قطعاً این نقش بسیار پررنگ است، مادر من دیپلم و خانه‌دار بودند و پدرم کارمند و مهندس شرکت برق و هم اکنون بازنشسته هستند  . از زمانی که بنده به خاطر دارم، پدرم همیشه در حال کتاب خواندن بودند و اکنون هم که در آستانه ۸۰ سالگی هستند همچنان کتاب می‌خوانند و به نظر من الگوهای رفتاری خیلی مهم است، سطح خانواده ما متوسط بود و با این حال پدرم همیشه حامی و مشوق ما در تحصیل بودند؛ همینطور مادرم.

همسرم نیز که با صبر زیاد و از جهات مختلف من را یاری می‌کردند، نقش بسزایی در پیشرفت هایم داشتند و با توجه به اینکه پشتوانه رفتاری را در این موضوع بسیار مهم می‌دانم سعی می‌کنم برای دختر کوچکم نیز الگو باشم؛ او با دیدن من که در حال مطالعه هستم قطعا می آموزد که همیشه در حال مطالعه و کتاب خواندن باشد و به نوعی در این قضیه برای ایشان الگوسازی شود.

وب دا: از نگاه شما آیا حوزه‌های آموزش، پژوهش و درمان را می‌توان اولویت بندی کرد؟

به نظر بنده حوزه آموزش در اولویت است، هرچند که پژوهش هم مهم است و تا پژوهش نباشد و به علم جهان اضافه نشود، آموزش هم ممکن نیست. اما از نگاه من آموزش بسیار مهم است، چون با آموزش، نیروهای خوب درمان را هم تقویت می‌کنیم. خوشبختانه من این شانس را داشتم که از اساتید بسیار خوبی در سال‌های آموزش برخوردار باشم و از این بابت خدا را شکر می‌کنم.

اما آنچه که آموزشی بودن یک بیمارستان را نشان می‌دهد؛ کتابخانه و سالن مطالعه آن است. ما باید بتوانیم بودجه بیشتری را صرف مسائل آموزشی و ساخت و تجهیز سالن مطالعه کنیم، پژوهش هم طبیعتاً اهمیت خاص خود را دارد و در حوزه درمان نیز قطعاً باید وظایف مان را به نحو احسن انجام دهیم، شخصاً از اینکه در یک بیمارستان دانشگاهی فعالیت می‌کنم بسیار خرسندم و اینکه خدمت رسان قشر متوسط و ضعیف جامعه هستم من را را خوشحال می‌کند و افتخار میکنم که لباس هیئت علمی را به تن دارم و با اینکه سال هاست، امتیاز مطبم را گرفته‌ام و طرحم را سال 1392گذراندم و به اتمام رساندم  اما دوست دارم در محیط دانشگاه فعالیت کنم؛ در عین حال تعامل و توجه بیشتر به آموزش بسیار مهم است.

وب دا: آیا تمایل دارید که در آینده فرزندتان هم پزشک بشود؟

بله قطعاً، با توجه به اینکه همسرم نیز دندانپزشک ( متخصص جراحی فک و صورت) هستند ، هر دو نفر ما دوست داریم که ایشان هم به عرصه پزشکی ورود کنند و از این بابت حامی و مشوق ایشان خواهیم بود.

وب دا:  نظرتان نسبت به موضوع مهاجرت چیست؟

من علیرغم داشتن شرایط مهاجرت ترجیح دادم که در کشور بمانم، چون فکر می‌کنم در کشور خودم بیشتر و بهتر می توانم به هموطنانم خدمت کنم و از طرفی باید محیط کاری و علمی مناسب تری باشد تا شاهد مهاجرت نخبگان نباشیم.


0358.jpg - 40.08 kBدکتر علیرضا شریفیان عطار، عضو هیات علمی ( دانشیار ) تمام وقت دانشگاه علوم پزشکی مشهد و متخصص بیهوشی در بیمارستان قائم (عج)، از جمله شخصیت های مجرب و باسابقه در مجموعه علوم پزشکی مشهد است که از سال 1379 مشغول فعالیت های آموزشی و درمانی در این دانشگاه می باشد و از جمله افتخارات وی در طول بیش از دو دهه خدمت در این مجموعه، کسب عنوان   استاد نمونه آموزشی در سال 1402 و پزشک نمونه استانی در سال 1403 است.

پایگاه خبری وبدا، در راستای ارج نهادن و پاسداشت خدمات ارزنده این استاد و پزشک نمونه استانی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد، گفتگویی با  ایشان داشته که شرح آن را در ادامه می خوانید:

وب دا: ضمن سپاس از شما استاد محترم، بابت فرصتی که برای این گفتگو اختصاص دادید، در ابتدا لطفا مختصری از بیوگرافی خود عنوان بفرمایید؟

من علیرضا شریفیان عطار، متولد دوم مرداد ماه سال 1346 هستم. در سال 1365 از طریق سهمیه منطقه یک وارد رشته پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد شده و سال 1372 از این دانشگاه فازغ التحصیل شدم. دو سال انجام خدمت مقدس سربازی را در شهرستان های قائن و سرخس داشتم و در سال 1374 بعد از شرکت در آزمون تخصصی و کسب رتبه دوم پذیرش دستیار به عنوان دستیار تخصصی بیهوشی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد مشغول به کار شدم.

 در سال 1377 بعد از سه سال طی کردن دوره رزیدنتی با کسب دانشنامه تخصصی در شهرستان فریمان تعهدات قانونی خود را سپری کردم و از سال 1379 تا کنون یعنی به مدت 24 سال است که در قالب درمانی و هیأت علمی در خدمت دانشگاه علوم پزشکی مشهد هستم. در این مدت سمت های مختلفی از جمله، رئیس بخش بیهوشی به مدت 10 سال، معاونت آموزشی گروه به مدت دو سال، مدیریت برنامه دستیاری به مدت دو  سال و از سال 1384 در خدمت سازمان نظام پزشکی هستم. 10 سال هم به عنوان دادیار و از سال 1396 به عنوان دادستان نظامی سازمان نظام پزشکی در خدمت پزشکان بودم.

وب دا: استاد در چه سالی ازدواج کردید؟

در سال 1372 با همکلاسی خود خانم دکتر معروفی ( جراح عمومی ) ازدواج کردم و ثمره ازدواج ما یک فرزند پسر به نام هومان است که اکنون دوره رزیدنتی تخصصی چشم را می گذراند و همسر او رزیدنت رادیولوژی است.

وب دا: نقش اساتید پیشکسوت را در علاقمند شدن افراد به رشته پزشکی چطور می بینید؟

زمانی که در آستانه ورود به دوره رزیدنتی بودم، یکی از اساتیدم که به رحمت خدا رفتند، چنین توصیه کرد که با توجه به پر استرس بودن این رشته چنانچه ، توانایی و ظرفیت آن را از لحاظ جوانب و استرس های موجود، ندارید وارد این رشته نشوید و بنده اگر چه رتبه دوم دستیاری را کسب کرده بودم و علاقه زیادی به رشته بیهوشی داشتم، اما از آنجا که شناخت زیادی از آن نداشتم، بعد از ورود به این رشته واقعا احساس میکردم که رشته پر استرسی است و البته در عین حال بسیار کارآمد ؛ یعنی همان طور که جراح در اتاق عمل به جراحی می پردازد و مسائل حاشیه ای را مدیریت می کند،  نبض، تنفس و فشار بیمار و آنچه که باعث می شود که یک جراح با خیال راحت عمل خود را انجام دهد به عهده متخصص بیهوشی و کارشناسان بیهوشی است. بدون کارشناسان بیهوشی، امکان انجام بیهوشی وجود ندارد و اگر چه من مدیریت گروه بیهوشی را برعهده دارم اما کار به صورت گروهی انجام می شود.

وب دا: کدام یک از سه حوزه آموزش، پژوهش و درمان برای شما در اولویت قرار دارند؟

 متأسفانه در سال های اخیر به حوزه آموزش اهمیت کمتری داده می شود و حوزه درمانی بیشتر در اولویت قرار دارد. بیمارستانی که ما در آن فعالیت می کنیم همان طور که از اسم آن پیدا است آموزشی، پژوهشی و درمانی است یعنی من معتقدم آن چه که حتی از حوزه پژوهش مهم تر است حوزه آموزش می باشد، چون رزیدنتی که ما تربیت می کنیم و قرار است در شهرستان شروع به کار کند، خانواده بیمار از میزان تحصیلات و تعداد کتاب ها و مقالات منتشر شده او سئوال نمی کنند بلکه آنها بیمار خود را سالم می خواهند، بنابراین می توانم بگویم که پژوهش لازم است، اما آنچه که من به آن اهمیت می دهم حوزه آموزش است .

 البته با توجه به مشکلات مالی و تحریم های موجود دست مسئولین محترم هم بسته است، اما چنانچه شرایطی فراهم شود و وسایل کمک آموزشی،داروها و تجهیزات بیمارستان ها افزایش یابد، با نشان دادن آنها به دانشجویان می توانیم آنها را با ابزار پزشکی که تنها به صورت تئوری یاد گرفته اند، آشنا کنیم. همچنین با توجه به شرایط اقتصادی حاکم بر جامعه، پزشکی که وارد این رشته می شود گذران زندگی اش تا حدوی برای او سخت است. بنابراین باید مانند گذشته یک دانشجو آرزوی هیأت علمی شدن را داشته باشد، اما در حال حاضر وقتی پیشنهاد هیأت علمی را به رزیدنت های خود می دهیم بازخورد این است که ما شرایط شما را مشاهده می کنیم و بنابراین از ورود به هیأت علمی شدن خودداری می کنند. من همیشه این نصیحت را به پسرم کردم که اگر عشق به آموزش و تحمل سختی ها را داری می توانی وارد دانشگاه شوی در این غیر این صورت به دنبال علاقه خودت باش.

من به آموزش عشق می ورزیدم و تمام سختی ها رابه جان خریدم. سال هاپیش می توانستم از دانشگاه خارج شوم و درآمدهای بسیار بالایی داشته باشم، اما چون هدف اصلی من فعالیت در حوزه آموزش بود و با خارج شدن از حالت تمام وقتی دانشگاه از این هدفم دور می شدم. بنابراین در دانشگاه به عنوان عضو تمام وقت جغرافیایی به فعالیت خود ادامه دادمو

 با توجه به اینکه مدت 20 سال است که در قسمت فوق تخصصی توراکس انجام وظیفه می کنم و چند سالی که به بازنشستگی من باقی مانده است اگر دانشگاه حمایت های معنوی و مادی را در اختیار ما قرار دهد می توانیم اولین دانشگاهی باشیم که فلوشیپ بیهوشی توراکس را در دانشگاهای علوم پزشکی سطح کشور راه اندازی کرده است وامتیاز خیلی خوبی برای دانشگاه علوم پزشکی مشهد محسوب می شود.

وب دا: توصیه شما برای دانشجویانی که قرار است در آینده در جایگاه شما قرار گیرند چیست؟

 توصیه من به دانشجویان این است که اگر عشق به رشته بیهوشی دارند این کار را ادامه دهند. با توجه به این که رشته بیهوشی بسیار پر استرس و در عین حال بسیار رشته خوبی است ، لذا باید علاقه وجود داشته باشد. من همیشه می گویم رشته بیهوشی گل سرسبد اتاق عمل است به خصوص که شاخه های دیگر آن نیز از جمله فلو شیو درد، فوق تخصصی مراقبت های ویژه و فلوی خواب به آن اضافه شده است و اگر انگیزه و علاقه به این رشته را در خود می بینند وارد رشته بیهوشی شوند.

وب دا: از دستاوردهای شاخص خود در سال های خدمت در دانشگاه بفرمایید؟

یکی از دستاوردهایی که در سال های خدمت و به لطف مسئولین داشتم، این است که سال گذشته به عنوان استاد نمونه آموزشی و امسال هم به عنوان پزشک نمونه استان در بیمارستان قائم (عج)، انتخاب شده ام. همان طور که بیان شد، آنچه که همیشه برایم مهم بوده حوزه آموزش است و همیشه تلاش می کنم بیماری که مشکل دارد با رزیدنت ها آن را حل کنیم و اگر دلیل آن مشکل را ندانم با مطالعه آن موضوع، علت آن را به رزیدنت ها آموزش می دهم چرا که رزیدنت باید علت را بدانند و زمانی که در شهرستان خود به تنهایی مشغول خدمت شدند و چنین مشکلی برای بیمارشان به وجود آمد، بتوانند آن را مدیریت کنند.

وب دا: به عنوان پزشک نمونه استانی بیمارستان قائم (عج)، اولین ویژگی یک پزشک موفق را چه می دانید؟

به نظر من تمام پزشکان و پرستاران و تمام عزیزانی که در مجموعه بهداشت ودرمان فعالیت می کنند، نمونه هستند. با توجه به اینکه دادستان سازمان نظام پزشکی هستم همیشه دیدگاهم این است که چنانچه قصوری در حرفه پزشکی صورت گیرد بدون شک، آن پزشک عمداً در رویداد آن اتفاق دخیل نبوده است. اما به هر حال در علم پزشکی همه چیز به صورت تجربی است و از کتاب ها و اساتید خود اطلاعات کسب می کنیم. تمام افرادی که در رفع آلام بیماران تلاش می کنند همگی نمونه هستند و به نظر و لطف دانشگاه امسال من به عنوان پزشک نمونه انتخاب شدم، چرا که به در ابتدا حوزه آموزش و سپس به درمان و پژوهش اهمیت می دهم، اما چون رشته ما به گونه ای است که آموزش و درمان مکمل هم هستند می توانند نتایج خوبی را ارائه کنند.

 

 


0386.jpg - 45.92 kBدکتر تکتم مالکی شاه محمود، عضو هیات علمی گروه آموزشی رشته گفتاردرمانی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد، از جمله اساتید جوان و توانمند دانشکده علوم پیراپزشکی و توانبخشی مشهد است که از سال 1388 همکاری خود را با دانشگاه علوم پزشکی مشهد آغاز نموده و از سال 1397 رسماً به عنوان عضو هیات علمی (استادیار) در این مجموعه مشغول به امر آموزش، پژوهش و خدماتی در حوزه بالین می باشد، دکتر مالکی شاه محمود، در طول 5 سال گذشته، 23 طرح تحقیقاتی را با مشارکت همکاران و دانشجویان خود به سرانجام رسانده و تعداد 25 مقاله چاپ شده در مجلات داخلی و خارجی و 18 مقاله ارائه شده در همایش ها را دارا می باشد، ایشان همچنین تالیف یک جلد کتاب با عنوان" حافظه کاری در کودکان آسیبِ زبانی(ارزیابی و مداخله) " و ترجمه  یک جلد کتاب با عنوان" تکامل شناخت و زبان در کودکان" را در کارنامه فعالیت های حرفه ای خود ثبت نموده است. پایگاه خبری وب دا در راستای انجام مصاحبه و آشنایی بیشتر با اساتید هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، گفتگویی با این استاد جوان داشته که شرح آن را در ادامه می خوانید:  

وب دا: ضمن سپاس از حضور شما در این گفتگو، لطفا بیوگرافی مختصری از خود عنوان بفرمایید؟

دکتر تکتم مالکی شاه محمود هستم، متولد 1363 شهرستان بیرجند، تحصیلات دوره ابتدایی را در مدرسه شاهد و دوره راهنمایی و دبیرستان را در مدرسه فرزانگان بیرجند گذراندم و سال 1381 در رشته گفتار درمانی دانشگاه علوم پزشکی تهران پذیرفته شدم.

وب دا: لطفا از علاقه خود به این رشته و مراحل تحصیل  در دانشگاه  توضیحاتی بفرمایید؟

رشته گفتاردرمانی، از ابتدا آنگونه که من تصور می کردم نبود و به تدریج  که در این رشته فعالیت کردم و وارد مراحل بالینی شدم، علاقمندی نسبت به این رشته را در خود احساس کردم و سال ۱۳۸۵  که در مقطع کارشناسی فارغ التحصیل شدم، در همان سال با رتبه یک در مقطع کارشناسی ارشد  همین رشته  و مجددا در دانشگاه تهران پذیرفته شدم که این دوره هم در  سال ۱۳۸۸ به پایان رسید.

وب دا: نحوه ورودتان به عنوان عضو هیات علمی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد چطور بود؟

 سال ۱۳۸۸، دانشگاه علوم پزشکی مشهد در حال راه‌اندازی رشته گفتار درمانی در مجموعه‌ی خود بود و من با همان مقطع کارشناسی ارشد در قالب طرح هیات علمی کارم را در دانشگاه علوم پزشکی مشهد شروع کردم. اولین دانشجویان ورودی‌ دانشگاه علوم پزشکی مشهد از سال ۱۳۸۸ وارد مجموعه شدند و بنده در خدمتشان بودم.

سال ۱۳۹۰ در مقطع دکترای دانشگاه علوم پزشکی تهران پذیرفته شدم و از سال ۱۳۹۳ بورس دانشگاه علوم پزشکی مشهد به بنده تعلق گرفت و طی دوران تحصیل دوره دکترا، مجدداً در خدمت همکاران و دانشجویان عزیز بودم  و از سال ۱۳۹۷ رسماً به عنوان عضو هیات علمی،" استادیار" گروه آموزشی گفتار درمانی در دانشکده علوم پیراپزشکی و توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد مشغول به فعالیت شدم.

وب دا: لطفا از فعالیت های آموزشی و پژوهشی خود توضیحاتی بیان نمایید؟

از زمان دانشجویی در حوزه آموزش با دانشگاه علوم پزشکی تهران و دانشگاه علوم بهزیستی در بحث بالین به عنوان مدرس همکاری داشتم و در دانشگاه علوم پزشکی مشهد هم در دروس مربوط به تکامل طبیعی کودکان؛ در حیطه زبان، گفتار و شناخت، اختلالات تکاملی زبان، اختلالات حرکتی گفتار و لکنت و اختلال خواندن و نوشتن و واحدهای کارورزی در خدمت دانشجویان عزیز بودم.

وب دا: در چه زمینه هایی پژوهش انجام می دهید؟

  حیطه کارهای پژوهشی من در گستره اختلالات تکاملی زبان ( معروف به DLD) می باشد، که در گذشته تحت عنوان" SLI"  (specific language impermeant ( شناخته می‌شد، ولی از سال ۲۰۱۶ تغییر نام داد و تحت عنوان DLD در دنیا مطرح شد . DLD در واقع به کودکانی اتلاق میشود که مشکلات زبانی و گفتاری دارند. کودکان تا 5 سالگی فرصت دارند تا بتوانند صحبت کنند و جمله بسازند و چنانچه از این سن گذر کنند، ممکن است صدمات جبران ناپذیری در زندگی به آن ها وارد شود. اگر کودک نتواند تا 5 سالگی مهارت های زبانی خود را مشابه با کودکان هم سن خود برساند، ما می گوییم دچار اختلال تکاملی زبان است.

وب دا: خانواده هایی که کودک شان با این مشکل مواجه است چه اقدامی می توانند انجام دهند؟

خیلی از  خانواده ها نگران کودک خود هستند و نمی دانند برای این امر چه باید انجام دهند؛ پیشنهاد من به آن ها این است که چانچه هرگونه شکی در این رابطه دارند جهت چکاپ های دوره ای به مراکز بهداشت مراجعه نمایند و تست های مربوطه را انجام دهند؛ اگر مشکلی بود کارشناسان بهداشت، کودک را به متخصصین گفتاردرمانی جهت ارزیابی دقیق تر وضعیت توانایی های شناختی و زبانی ارجاع میدهند و آن ها بررسی دقیق تری نسبت به وضعیت درک کودک، وضعیت تونایی شناختی و وضعیت زبانی کودک را خواهند داشت.

وب دا: چه نشانه هایی در کودک می تواند زنگ خطر این اختلال باشد؟

از عوامل خطرساز  DLD میتوان به برقراری نامناسب کودک با محیط و اطرافیان، استفاده نکردن از اشارات، عدم درک صحیح از محیط، عدم جمله سازی و همچنین عدم تعریف داستان توسط کودک 5 سال به بالا اشاره کرد که گفتاردرمانگر با مداخله صحیح ممانع پیشروی این اختلال میشود

من بصورت تخصصی مهارت‌های زبانی کودکان DLD را در سنین مختلف اعم؛ از سنین پیش دبستانی  و دوره دبستان مورد بررسی قرار دادم. طبیعتا اطلاعاتی که در دنیا وجود دارد، برای کودکان فارسی زبان مناسب نیست. در  مبحث مداخله این کودکان هم یک ابزار مداخله صریح زبان داریم که تحت عنوان "شیپ کودینگ"  توسط خانم ایولز طراحی شده است، اما در ایران همچنین ابزار درمانی برای کودکان وجود ندارد. من با مشارکت  گروه گفتار درمانی و یکی از دانشجویانم به نام خانم عرب نخعی و با همکاری دانشگاه علوم پزشکی مشهد و سرکار خانم دکتر کاظمی ابزار شیپ کودینگ را برای کودکان فارسی زبان طراحی کرده ایم و امیدواریم بتواند باعث پیشرفت در زمینه گفتاردرمانی گردد.

 حیطه فعالیت پژوهشی دیگری که به تازگی شروع کرده ام، حیطه لکنت هست که پژوهش‌هایی مثل طراحی و ساخت نرم‌افزار واقعیت مجازی (وی آر) برای کودکان و نوجوانان مبتلا به لکنت است که بتوانیم به کمک این بازی، فرایند تعمیم لکنت را برای کودکان جذاب و امکان پذیر کنیم.

وب دا:  چه توصیه‌ای برای افراد علاقمند به این رشته  دارید، توضیح بفرمایید؟

 خدمت کسانی که ممکن است علاقمند باشند و یا شک دارند که این رشته را  انتخاب بکنند، عرض می کنم؛ شخصاً جزو کسانی بودم که شاید به انتخاب سازمان سنجش، این رشته را انتخاب کردم، ولی در نهایت با سعی و تلاش مقاطع مختلف را گذراندم و علاقه ام افزون شد، این رشته کار بالینی بسیار جذابی دارد؛ حیطه‌های بسیار متعددی دارد که می‌شود در آن فعالیت کرد. اعم از؛ حیطه‌های بیمارستانی مثل حوزه بلعِ نوزادان، کودکان و بزرگسالان و حیطه‌های بالینی و کلینیکی که در واقع اختلالات مختلف گفتار و زبان و صوت را در کودکان و بزرگسالان پوشش  می دهد و به لحاظ درآمدی هم، رشته‌ای هست که فرد با داشتن مدرک کارشناسی، می‌تواند به صورت مستقل فعالیت داشته باشد و درآمد نسبتا مناسبی هم داشته باشد.


0305.jpg - 17.13 kBفراخوان نهمین دوره پذیرش دانشجوی دوره MD-Ph.D.  برای نیم سال دوم سال تحصیلی 1403-1404 در دانشگاه علوم پزشکی مشهد منتشر شد.

به گزارش وب دا، رئیس دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد اظهار کرد: واجدین شرایط از بین دانشجویان پزشکی کلان منطقه 9 نظام سلامت (دانشگاه های علوم پزشکی و آزاد اسلامی شهرهای مشهد، بیرجند، سبزوار، نیشابور، گناباد، تربت حیدریه و دانشکده های علوم پزشکی منطقه) که مقطع کارآموزی را گذرانده اند و دارای شرایط لازم هستند، انتخاب خواهند شد.

دکتر فاطمه محرری خاطر نشان کرد: در این فراخوان متقاضیان واجد شرایط در رشته های طب سنتی ایرانی، طب سوزنی، انفورماتیک پزشکی، تکنولوژی آموزشی در علوم پزشکی، علوم تغذیه، پزشکی مولکولی، ژنتیک پزشکی، علوم اعصاب، علوم تشریحی، فارماکولوژی، فیزیولوژی پزشکی پذیرش می شوند.

متقاضیان از 28 مهر الی 9 آبان می توانند با مراجعه به اداره آموزش(واحد پزشکی عمومی) دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد مراجعه کنند و برای کسب اطلاعات بیشتر با شماره 38002154 (آقای کهن) تماس حاصل کنند.

داوطلبین واجد شرایط به مرحله مصاحبه علمی- تخصصی معرفی می گردند. ملاک پذیرش نهایی براساس 80% معدل کل و 20% نمره مصاحبه بوده و اولویت با رتبه های برتر خواهد بود.

پذیرفته شدگان دوره برابر دانشجویان دوره Ph.D. دانشگاه از حمایت و مساعدت های آموزشی و اداری برخوردار خواهند بود.

مطابق با آیین نامه آموزشی برگزاری دوره MD-Ph.D. (مصوب چهل و دومین جلسه شورای عالی برنامه ریزی علوم پزشکی –مورخ 09/03/89) به دانش آموختگان این دوره، دو دانشنامه MD و Ph.D. اعطا می شود و دانش آموختگان می توانند از مزایای دانش آموختگان دوره های دکترای تخصصی (Ph.D.) و دانش آموختگان دوره دکتری عمومی پزشکی استفاده کنند.

 

 

اطلاعات تماس سامانه خبری وب دا

Image
آدرس: مشهد، خیابان دانشگاه، ساختمان قرشی
کد پستی :۹۱۷۷۸۹۹۱۹۱
نمابر: ۳۸۴۳۶۸۲۷ ۰۵۱
رایانامه :webda@mums.ac.ir
سامانه پیام کوتاه: ۳۰۰۰۲۱۹۱
Image
Image
Image
Image
Image
Image
Image