آموزش


63.jpg - 42.29 kBبرخورداری از اطلاعات روز دنیا و اشراف به روش هاي نوين آموزشي، از شاخصه های یک استاد موفق است

دکتر علی آقایی میبدی، متولد سال 1366 در شهر مشهد و عضو هیأت علمی گروه جراحی فک و صورت دانشگاه علوم پزشکی مشهد یکی از شخصیت های پرتلاش و فعال در حوزه های مختلف این دانشگاه است که پس از طی دوران دانش آموختگی در رشته تخصصی جراحی فک و صورت، فعالیت خود را از سال 1401 به عنوان عضو هیأت علمی در دانشگاه مشهد آغاز نموده است. این استاد جوان، که در دوران تحصیل در دانشگاه، موفق به رتبه چهارم بورد تخصصي شده و کسب رتبه 39 دوره تخصص را نیز در کارنامه دستاوردهای علمی خود دارد در گفتگو با پایگاه خبری وبدا، جزئیات بیشتری از فعالیت های تحصیلی و شغلی خود ارائه نموده که شرح آن را در ادامه می خوانید:

 وب دا: با سپاس از فرصتی که به این مصاحبه اختصاص دادید. لطفاً در ابتدا شرح مختصري از سوابق تحصيلي دوران مدرسه و دانشگاه عنوان بفرماييد؟

من دکتر علی آقایی میبدی هستم، متخصص جراحی فک و صورت در دانشگاه علوم پزشکی مشهد  و دوران ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان را در همین شهرگذراندم. سال 1384 وارد دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد شدم و تا سال1390 تحت نظر اساتیدم به تحصیل مشغول بودم و دوره دندانپزشکی عمومی را در سال 1390 به پایان رساندم.

 با توجه به آیین نامه های موجود در آن سال موفق شدم به صورت استریت در آزمون تخصص در دانشگاه علوم پزشکی شرکت کنم و بنابراین نیاز به گذراندن طرح دوره عمومی نبود. در ادامه سال 1390 در رشته جراحی فک و صورت دانشگاه علوم پزشکی تهران پذیرفته شدم و تا سال 1395 نیز مراحل تخصص را در دانشگاه علوم پزشکی تهران سپری کردم و در رشته جراحی فک و صورت علاوه بر دانشکده دندانپزشکی، بیمارستان های متعدد را نیز تحت پوشش قرار دادم. در آن دوران عمده فعالیت های من در دانشکده دندانپزشکی ، بیمارستان دکتر شریعتی و بیمارستان سینا از مراکز تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران بود.

من در بخش های مختلف بیمارستان فارابی برای چشم، بیمارستان امیرعلم برای گوش و حلق و بینی، بیمارستان امام خمینی(ره) برای جراحی های پیشرفته تر سرطان و پلاستی و بیمارستان رازی برای انواع اعمال جراحی و بیماری های پوستی و یک سری مراکز درمانی کوچکتر خدمت کرده ام و در سال 1395 فارغ التحصیل شدم.

بعد از آن موفق به اخذ دانشنامه بورد با رتبه چهارم شدم و سپس دوره طرح را شروع کردم و با توجه به اینکه دوره خدمت سربازی نرفته بودم ، دوره طرحم را در دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی شهرستان بجنورد ( که سال 1391 دانشکده دندانپزشکی آن افتتاح شده بود) به صورت سرباز هیأت علمی طی سالهای 1395 تا سال 1399 سپری کردم .

در حوزه درمان نیز ضمن فعالیت در کلینیک ویژه دانشکده دندانپزشکی، در بیمارستان هم مشغول فعالیت بودم و تمام جراحی های فک و صورت استان را بنده انجام می دادم؛ چرا که جراح فک و صورت دیگری در استان خراسان شمالی وجود نداشت و من بیشترین جراحی های فک و صورت را به دلیل تروماهای فک و صورت و دهان، انواع پاتولوژی ها، انواع کیست ها و تومورها و در عین حال جراحی های زیبایی انجام می دادم.

حدود یک سال بعد در بخش خصوصی هم فعالیتم را آغاز کردم، تا سال 1399 که حدود چهار سال دوره طرحم را در ابتدا به صورت تمام وقت جغرافیایی در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی خراسان  شمالی سپری کردم.

سال 1399 در آزمون فلوشیپ شرکت کردم و با توجه به اینکه از گذشته علاقه مند به فلوشیپ فوق تخصص جراحی های آنکولوژی و پاتولوژی های دهان و فک و صورت بودم و تنها یک دانشگاه علوم پزشکی، فلوشیپ را ارائه می کردند و آن هم انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی (ره) در زیر مجموعه دانشگاه علوم پزشکی تهران بود، از طریق این مرکز وارد دوره فلوشیپ شدم. انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی (ره) مجموعه ای است از اساتیدی که به صوت تخصصی در حوزه سرطان فعالیت می کنند و در زمینه برخی از سرطان های سر و گردن که من در آن حوزه نیز آموزش می دیدم به درمان بیماران مشغول بودم.

معمولا هر سال تنها يك فلوشيپ جذب دانشگاه علوم پزشکی مي كنند كه آن هم يك سال و نيم زمان می برد و لذا بنده تقريباً تا تيرماه سال 1401فلوشيپ به صورت آزاد بودم و تعهد به خدمت در دانشگاهی نداشتم.

دو سال اول خدمتم در شهرستان بجنورد مسئوليت كلينيك ويژه دانشكده دندانپزشكي را به عهده داشتم و دو سال بعد از آن نيز مسئولیت نظارت بر درمان حوزه دندانپزشكي در استان خراسان شمالي عهده دار بودم.

سه سال از مجموع اين چهار سال خدمت در دانشگاه علوم پزشکی بجنورد را همزمان مدير گروه جراحي دانشگاه بودم . البته در آنجا، گروه ها طوری تعریف شده بود كه دو  و سه تا گروه زير نظر يك مدير گروه فعالیت می کردند از جمله؛ گروه های جراحي، تشخيص، پاتولوژي و بيماري هاي دهان همه با هم تنها يك گروه داشتند كه من به عنوان مدير گروه آنها بودم و اكنون در دانشگاه علوم پزشكي مشهد نيز به عنوان استاد پيماني در حال خدمت هستم. بيشترين فعاليت هاي من با رزيدنت ها است که جراحي هاي پيچيده تر در حوزه پاتولوژي را انجام مي دهيم.

وب دا: شروع کار شما در دانشگاه علوم پزشکی مشهد در چه سالی بود؟

من در مرداد ماه سال 1401 وارد دانشگاه علوم پزشكي مشهد به صورت حق التدريس شدم كه فرآيند جذب با توجه به زمان بر بودن آن و در نهایت تکمیل مدارک و مستنداتم کمی طول کشید و در نهايت وارد فرايند جذب هيأت علمي دانشگاه علوم پزشکی در فراخوان هجدم شدم و به صورت حق التدريس نیز در دانشكده دندانپرشكي و هم در بيمارستان شهید کامیاب، بیمارستان امام رضا (ع) و بیمارستان ولايت با رزيدنت ها كار مي كرديم كه البته مي توانم بگویم 80درصد جراحي ها در حوزه بيماري هاي پاتولوژي ها، كانسرها و بيماري هاي خوش خيم سر و صورت بود که در آن مراکز درمانی انجام می دادم.

از آبان ماه سال 1402 به صورت عضو هيأت علمي پيماني استخدام دانشگاه علوم پزشکی مشهد شدم و در حال حاضر در  دانشكده دندانپرشكي و بيمارستان ولايت فعاليت دارم كه حداقل هفته اي يك بار در اتاق عمل به اعمال جراحی حوزه فک و صورت می پردازم و از دیگر فعالیت های من  بيشتر در زمینه معاینه و درمان بيماران پاتولوژي است. همچنین از عمده فعالیت ها و تمرکزم در حوزه درمان بيماران مبتلا به سرطان است كه به جراحي آنها مي پردازم.

وب دا: آیا در حوزه‌هایی که فعالیت داشته‌اید دستاوردهایی که در قالب کسب مقام/ رتبه باشد هم  داشته اید؟

من موفق به رتبه چهار بورد تخصصي در دانشگاه علوم پزشکی شدم و همچنین رتبه 39 تخصص را به دست آوردم. در دوره رزيدنتي نيز هميشه به عنوان دستيار برتر بوده ام. همچنین در کنکور سراسری موفق به اخذ رتبه 133 کنکور شدم.

وب دا: با توجه به تجربه‌ای که در فضای شغلی خود در دانشگاه داشته‌اید تصور می‌کنید چه اقدامات و برنامه‌هایی می‌تواند به هرچه بهتر شدن این فضا کمک کند؟

با توجه به اینکه دانشگاه علوم پزشكي با دانشگاه هاي وزارت علوم به لحاظ ماهيتي تفاوت های زيادي دارد و در اينجا يك دانشجو علاوه بر اينكه تحصيل مي كند به درمان بیماران نيز مي پردازد و خود دانشگاه علوم پزشکی متولي آموزش و خدمات بهداشت عمومي و از طرفی متولي درمان نیز می باشد، لذا يك دانشجو در حوزه هاي مختلفي درگير است و می تواند به فعالیت بپردازد، كه حوزه پژوهشي هم مرتبط با حوزه آكادميك و البته مؤسسات پژوهشي وابسته است و دارای مقاطع مختلفي نيز از جمله؛ مقاطع عمومي، تخصص و فوق تخصص است.

در حوزه دانشجويي يكي از مشكلاتي كه در حال حاضر وجود دارد، افزایش تعداد دانشجويان است در حالیکه تعداد اعضای هيأت علمي كمتري را نسبت به تعداد دانشجويان داريم؛ لذا اينكه اين ميزان را به تعادل برسانيم اهميت خيلي زيادي دارد و البته برخي از موارد مسائل كشوري و خارج از دانشگاهي در آن تأثير مي گذارد.

مسئله دوم، زماني كه من دانشجوي دندانپزشکی عمومي بودم، بسیار فعاليت هاي فرهنگي داشتم، از جمله؛ همكاري با جهاد دانشگاهي و مجموعه هاي فرهنگي که با تجربيات خيلي خوبي براي من همراه بود. در همین راستا بنده معتقدم دانشگاه بايد در زمينه امورات فرهنگي، تنوع و تضارب آراء بيشتري را براي دانشجو فراهم كند و دانشجو بتواند بهترين بهره و بيشترين لذت را در اين دوران ببرد و در عين حال مهارت هاي غير تخصصي  درماني نيز را كسب نمايد از جمله؛ مهارت هايي كه در اجتماع نياز است چرا كه برخي از فارغ التحصيلان وقتي وارد بازار كار مي شوند خيلي از اين مهارت ها را فرا نگرفته اند و بنابراين در اين حوزه اگر ما بتوانيم با ساير همكاراني كه در حوزه های مختلف وزارت علوم فعاليت مي كنند ارتباط بيشتري داشته باشيم، خيلي بهتر است.

وب دا: با توجه به نقش مهم و اثرگذار اساتید در فضاهای مختلف آموزشی و پژوهشی و درمانی دانشگاه ، از نگاه شما یک استاد موفق در این حوزه‌ها چه شاخصه‌هایی دارد؟

اين مسأله چند بُعدي است. به نظر من يك استاد موفق صرف نظر از مسئله علمي که می تواند در مراحل جذبش تعيين کننده باشد و همچنین به روز بودن اطلاعات علمی و اشراف او به روش هاي نوين آموزشي، باید در جنبه هاي ديگر زندگي نيز چيزهايي را براي ارائه داشته باشد؛ يعني مطالعاتي درحوزه هاي خارج از مطالب و مباحث درسي و فرا درسي داشته باشد.

 در رشته دندانپزشکی، رفتار یک پزشک با بيمار از اهمیت بسزایی برخوردار است و رعايت اخلاق پزشكي را كه طيف وسيعي از بايدها و نبايد ها را شامل مي شود مورد نظر داشته باشد. همچنین انضباط شغلي كافي را داشته باشد، اعم از، رفت و آمدها و پوشش و.. كه جزئيات بسيار مؤثري در رفتار به شمار می روند. چون گروه علوم پزشكي مانند وزارت علوم نيست كه استاد در کلاس درس تنها پای تخته و کلاس تدریس کند و جزوه اي در اختیار دانشجویان قرار بدهد بلکه، همه رفتار يك استاد آموزش است يعني دانشجو با مشاهده استاد رفتارش شبيه او مي شود.

بسياري از رفتارها نيز به صورت ناخودآگاه اتفاق می افتد و بسياري دیگر حتي ممکن است آگاهانه انجام شود، يعني از هر كسي بپرسيم عموماً رفتارهاي خود را منصوب مي كند به اساتيد مختلفي که در دوران دانشجويي داشته و البته مقداري از رفتارها هم به دوران قبل از دانشجويي و تحصيلات تكميلي بر می گردد. همچنین یک استاد باید مشكلات دانشجو را درك  و خود را به او نزدیک کند تا درک بهتری از دانشجو ، موقعیت و مشکلات او داشته باشد.

وب دا: با توجه به فعالیت دانشگاه در سه حوزه آموزش، درمان و پژوهش حفظ ارتباط این سه حوزه از نگاه شما تا چه حد اهمیت دارد و اساساً آیا می‌توان این سه حوزه را اولویت بندی کرد ؟

با توجه به مسيري كه تاكنون پشت سر گذاشته ام و اينكه به صورت تخصصي تر پيش مي روم، می توانم عرض کنم که حوزه هاي تخصصي براي من از اهميت بيشتري برخوردار است. هميشه حوزه آموزش براي من اهميت داشته ؛ آموزش حوزه عمومي بسيار مهم است ولي با توجه به اينكه ما در دانشگاه مادر فعالیت می کنیم، يك مقداري اين كار سخت شده است.

ما در دوران طرح تنها دانشجوي عمومي داشتيم که تعداد آنها بين 30 تا 40 نفر بود و تنها يك استاد بود که به دانشجویان آموزش می داد و من هر چيزي كه به نظر خودم صحيح بود ( و البته شايد اشتباه بود) مي توانستم آن مطالب را فراهم كنم كه چگونه مطلبي را ياد بگيرند؟ چگونه معاينات و فالوآپ بعدي را انجام دهند ؟ راه درماني چگونه است و... از اين جهت راحت تر بوديم. اما اين مسئله در دانشگاه مادر کمی دشوارتر است و در دوره تخصصي براي من از اهميت بيشتري برخوردار بود.

مسئله ديگر اين است كه بيماران ما با مشكلات اقتصادي زيادي مواجه هستند؛ مخصوصاً اينكه بيمار وارد بيماري هايي مي شود كه نيازمند اقدامات و پيگيري هاي متنوع است و در طول دوره ای كه زنده است درگير يك بيماري است، لذا پرداخت اين هزينه ها براي همه ممكن نيست، اما خوشبختانه دانشگاه علوم پزشكي اين امكانات را براي مردم فراهم كرده و بنابراين حوزه درمان براي من از اهميت زيادي برخوردار است.

 اما آنچه كه دغدغه همه به شمار می رود، اين است كه یک فرد که در حوزه درمان  فعاليت بيشتري مي كند از پاسداشت بيشتري هم برخوردار شود، تفاوتی ندارد پزشکانی که چه به صورت رزيدنت يا استخدامي و چه به صورت طرح درگير درمان شوند و تفاوت درآمدي زيادي بين كسي كه در حوزه دولتي كار مي كند با كسي كه در حوزه خصوصي فعاليت دارد باعث مي شود كه هر دو حوزه ضعيف تر می شوند و در نهایت كيفيت درمان نیز كاهش می يابد، به همين دليل من در حوزه آموزش تخصصي و درمان هاي مرتبط با رشته خودم كه نسبتاً ارجاعي است فعاليت مي كنم.

وب دا: در مسیر تحصیل و فعالیت‌های کاری آیا چالش ها و موانعی را هم تجربه کردید؟ در صورت پاسخ مثبت بفرمایید چطور با این چالش ها و موانع مقابله کرده اید؟

زمانی که من در دوره دندانپزشکی  عمومي بودم مسير پيشرفت را به خوبی و با موفقیت توانستم طي كنم و سختي زيادي نداشتم.

اما در دوره تخصصي علاوه بر اینکه كار و فعالیت ها جدي تر مي شوند معمولا ممكن است دانشگاه عوض شود و یک دانشجو به ناچار باید برای ادامه تحصیل به شهر ديگري برود، بنابراين انطباق با آن فرهنگ و شرايط دانشگاه، پرسنل آموزشي و پرسنل اداري يك سري نكاتي دارد.

مسئله اي كه وجود دارد اين است كه ما بايد تمركزمان را بر كسب آن چيزي كه علاقمند هستيم، قرار دهيم. بسيار مهم است كه در دوران تحصيل همه تمركز خود را  بر تحصيل علم و امورات پژوهشي مرتبط با آن بگذاریم. من در دوره عمومي كاري خارج از دانشگاه انجام نمي دادم ولي در دوره تخصصي فعال تر بودم.

موضوع اين است كه ما فراموش مي كنيم دوران تحصیل و دانشجویی يك دوره محدودي است و ما علم را به صورت آكادميك يعني با اصول آموزشي فرا مي گيريم و البته حتي بعد از ان نیز فراگیری علم و آموزش متوقف نمي شود تا زماني كه انسان زنده و مشغول به فعاليت است در حال یادگیری می باشد. اما مسئله اين است كه آن اصول و چهارچوب وجود ندارد، اين تمركز در واقع بر طي كردن مسير آموزشي و تحصيلي علم خيلي از چالش ها را كمتر مي كند باعث مي شود ذهن منضبط تر شود، درگيري هاي حاشيه اي كمتر شود و بتوانيم مسيري را كه وظيفه يك انسان است انجام دهد.

وب دا: آیا خانواده هم در پیشرفت های تحصیلی و کاری شما نقش داشتند؟

ما هر چه داريم از خانواده داريم. چون يا به صورت تربيتي در اجتماع امكاناتي را براي ما فراهم كرده اند يا به صورت ژنتيكي كه هر چه داريم از پدر و مادر و وابستگان درجه يك و دو ...به ارث می بریم، بنابراين ما آيينه اي ازخانواده های خود هستيم.

خانواده من از دوران تحصيل خيلي تأكيد بر ادامه تحصيل داشتند و اينكه ما باید كسب علم و دانش و مهارت را اولويت بر چيزهاي ديگر به صورت عملكردي و رفتاري قرار دهیم.

من در دوره فلوشيپ ازدواج كردم و همسرم متخصص دندانپزشكي ترميمی هستند. ايشان دوره طرح خود را در شهرستان گرگان و من در استان تهران سپری کردم اما خانواده هر دو ما در مشهد ساکن هستند .

وب دا: در ایام اوقات فراغت خود به چه فعالیت هایی می پردازید.

من يك خوشبختي كه دارم اين است كه با همسرم ( علاوه بر اينكه همسرم است) با يكديگر رفاقت زيادي داريم و اگر اوقات فراغت زيادي داشته باشيم سفر مي رويم اما اوقات فراغت كوتاه تر را سعي مي كنيم به طبيعت گردي بپردازيم. فرصتی از اوقات فراغت را هم مطالعه مي كنم كه البته نسبت به دوران عمومي كمتر شده ، اما الان كه شرايط زندگي ام از ثبات بيشتري برخوردار شده مطالعه ام افزايش يافته و همچنین علاقه به مشاهده فيلم دارم که ميبينم و موسيقي گوش مي دهم و تقریباً وقت دیگری نمي ماند كه سایر فعاليت هايي كه دوست دارم انجام دهم، چون در دانشكده، بيمارستان و مطب خصوصي فعاليت دارم و خانواده هم كه در درجه اول قرار دارند تا اوقات فراغت را با آنها بگذرانم.


10.jpg - 12.66 kBمدیر تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت: انجام هر گونه پذیرایی و تشریفات در زمان برگزاری جلسات پایان نامه دانشجویان ممنوع بوده و از دانشجویان خواسته شده که صرفاً یک پذیرایی ساده و به دور تجملات در نظر بگیرند.

دکتر فاطمه قانع‌شعرباف در گفتگو با وب دا، اظهار کرد: طبق دستورالعمل ارسالی از سوی معاونت آموزشی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در جلسات پایان نامه دانشجویان نیازی به پذیرایی ، تهیه گل و دادن هدیه به اساتید و اعضای هیأت داوران نیست.

وی اضافه کرد: همچنین در این دستورالعمل ارسالی تأکید شده که حضور والدین و اعضای خانواده در زمان دفاع دانشجو بلامانع بوده، اما پس از اتمام این مرحله والدین و افراد غیرمرتبط از جلسه خارج می‌شوند و ادامه ارائه با اساتید، اعضای هیأت داوران و فرد دانشجو خواهد بود.

مدیر تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی مشهد تصریح کرد: درخواست ما از دانشجویان صرفاً پذیرایی ساده بوده و اینکه هزینه‌های بسیار بابت این کار تحمیل نشود.

دکتر قانع‌شعرباف با بیان اینکه طبق بند 4 مصوبات جلسه مشترک شورای تحصیلات تکمیلی و شورای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد که در 15 اردیبهشت ماه برگزار شد صرفاً بر تمرکز دانشجویان بر مسائل آموزشی و پژوهشی در زمان برگزاری جلسه دفاع تأکید شده است، خاطرنشان کرد: در این بند از مصوبات جلسه برگزار شده مقرر گردیده که پذیرایی‌ها در حد عرف و بدون تجملات و حداکثر با یک نوع نوشیدنی به همراه یک نوع میوه یا یک شیرینی و یا یک نوع غذای لقمه‌ای ساده باشد.


0278.jpg - 31.51 kBزنان و زایمان از آن دست تخصص های دشوار و طاقت‌فرساست که کمتر کسی برای ورود به آن اقدام می کند مگر از سر عشق و علاقه وافر؛ دکتر قمیان متخصص پیشکسوت زنان، جزو این معدود پزشکان است که آگاهانه پا به عرصه نهاد و با وجود همه چالش ها، در کنار رسالت مادری و همسری، تحصیلاتش را با موفقیت طی کرد و به عنوان یکی از رزیدنت های زنان و زایمان مشهد که تعدادشان بسیار محدود بود، مشغول فعالیت شد. دقایقی را با این بانوی پرتلاش که حالا استادتمام دانشگاه است، در محل کارش در بیمارستان امام رضا(ع) به گفتگو نشستیم که حاصل آن در پی می آید.

 میراث ماندگار پدر

نیره قمیان هفتمین فرزند خانواده ای اهل شعر و ادب بود که سال 1341 در مشهد متولد شد؛ پدر، شاعر و بسیار اهل کتاب و مطالعه بود به حدی که 50دفتر شعر از خود به یادگار گذاشت؛ همین انس پدر با کتاب و ادبیات سبب شد فرزندان هم از کودکی کتاب‌خوان بار بیایند؛ «کتابخوانی و معلم بازی پای ثابت سرگرمی هایمان بود؛ خصوصاً تابستان ها خواهران و برادران بزرگترم کتاب‌هایشان را می آوردند و در نقش معلم، به ما کوچکترها آموزش می دادند؛ این شد که پیش از ورود به مدرسه، حروف الفبا را یاد داشتم و پایه ام قوی شده بود؛ همین کمک کرد از هم‌کلاسی هایم جلوتر و جزو برترین ها باشم؛ با اینکه سال ورودم به مدرسه، کتاب های درسی تغییر کرد، اما همان ماه اول می توانستم بخوانمشان؛ حتی یادم هست آنقدر جمله نویسی ام خوب بود که کلاس دوم، معلم گاهی برای درس جمله نویسی، کلاس را به من می سپرد و می رفت؛ آخر سال هم برای قدردانی، کتاب داستانی هدیه داد که از سر ذوق و شوقم تابستان با بچه ها آن را به مسابقه گذاشتیم و خواندیم. این انس با کتاب تا به امروز همیشه تنهایی ام را پر کرده و سرگرمی موردعلاقه ام بوده است؛ در واقع بهترین ارثی بود که یک پدر می توانست برای فرزندانش بگذارد».

رقابت سنگین اما موفق

از دوره راهنمایی به دروس تجربی علاقمند شده بود؛ از طرفی آن زمان رشته تجربی بود که حرف اول را می زد و مورد توصیه دبیرانش قرار داشت بنابراین نهایتا همین رشته را در دبیرستان انتخاب کرد؛ «از آنجاکه معدلم خوب بود، توصیه دبیرانم، رشته تجربی به عنوان رشته برتر دوران دبیرستان بود که با توجه به زمینه علاقه خودم، انتخابش کردم؛ سال 60 که دیپلم گرفتم همزمان بود با انقلاب فرهنگی و تعطیلی کنکور و دانشگاه ها؛ به همین دلیل پاییز 61 که کنکور برگزار شد، با گروه بزرگی شامل کنکوری های دوسه سال پیش از آن رقابت کردیم ولی به لطف خدا رتبه خوبی کسب کردم و چون پدر راضی نبود راه دور بروم، ناگزیر فقط پزشکی و پرستاری مشهد و شهرهای نزدیک داخل استان را انتخاب کردم که همان گزینه اول یعنی پزشکی مشهد قبول شدم».

صدرنشین کلاس با وجود تأهل

اوایل سال 62 همزمان با ترم اول دانشگاه ازدواج کرد و جزو معدود دانشجویان متأهل بود؛ با این حال حتی بهتر از هم‌کلاسی های مجرد که چالش های او را نداشتند، توانست پیش برود؛ «زمان ما دوره فیزیوپات به خودی خود سخت ترین مرحله پزشکی عمومی بود که شش ماه تمام از 7صبح تا 7شب کلاس داشتیم و این دوره درست زمانی شروع شد که دخترم یکماهه بود؛ ساعت پنج صبح او را منزل مادرم می گذاشتم و 7شب برمی گشتم و تا نیمه شب هم مشغول کارهای خانه بودم؛ برای امتحانات نیز فقط حین خواباندن بچه می توانستم درس بخوانم؛ در عین حال با حمایت و تشویق خانواده، همیشه نمراتم خوب بود و بچه ها برای امتحان خلاصه های مرا می خواندند! سال 65 هم که آموزش های بالینی شروع شد، بسیار باانگیزه و پرانرژی حضور داشتم؛ 12شب که کشیک خودمان تمام می شد، می ماندیم تا بتوانیم بیماران بیشتری را ببینیم و بهتر یاد بگیریم».

به شوق سهیم شدن در تجربه زیبای مادرشدن/ رشته ای حساس و جانفرسا اما شیرین

از آنجاکه جزو ده درصد برتر دانش آموختگان پزشکی عمومی بود، پس از اتمام این دوره در سال 68، بدون گذراندن طرح تعهد، توانست در آزمون دستیاری شرکت کرده و بهمن همان سال با توجه به علاقه اش، در تخصص زنان و زایمان مشغول تحصیل شود؛ «مادرشدن از زیباترین لحظات زندگی هر زن است و دیدن خانم هایی که مادر شدن را تجربه می کردند در دوره اینترنی، بیش از پیش علاقه ام را به تخصص زنان جلب کرد؛ در حالی که می دانستم تعداد کم ورودی های این تخصص، کار را سنگین تر از همیشه می کند و همینطور هم شد؛ در یک کشیک معمولا فقط دو نفر در بخش زنان حضور داشتیم که شب تا صبح از این بالین به آن بالین می دویدیم و صبح که به خانه می رسیدیم، رسیدگی به خانواده شروع می شد؛ در ماه یک هفته انکال بودیم، کافی بود یک نفر مرخصی برود، فشار کاری مان چند برابر می شد؛ یادم هست یک سال تابستان فقط سه نفر رزیدنت بودیم در بیمارستان امام رضا(ع). حتی بعد از پایان تخصص هم با اینکه استاد بودم، همپای رزیدنت ها بالای سر بیماران بدحال حاضر می شدم و روزهای پایانی تابستان که همه همکاران مرخصی بودند، یک نفره ویزیت بیماران بخش را انجام می دادم؛ در مجموع رشته ای جانفرسا و حساس است و باید برایش توان مضاعف داشت. با همه این ها سال 73 در امتحان پره بورد نمره کامل را کسب کرده و در کشور نفر اول شدم؛ دو ماه بعد نیز در امتحان بورد، رتبه سوم را به دست آوردم و معاونت آموزش دانشگاه که در جریان نمراتم بود، پیشنهاد داد برای طرح تعهد تخصص و ضریب کا در مشهد بمانم؛ به این ترتیب بلافاصله بعد از تخصص عضو هیأت علمی علوم پزشکی مشهد شدم».

حضور فعال در آموزش

سال 78 در حالی که فرزند دومش چهارسال داشت، گذشته از مشغله هیأت علمی، در کارگاه های توانمندسازی که توسط اساتید تهران برگزار می شد، حضور فعال داشت و با این وجود، طبق تعهدش به معاونت آموزش، هر هفته برای دستیاران بیمارستان های قائم و امام رضا(ع) نیز کلاس برگزار می کرد که سبب می شد حتی در خانه هم مشغول مطالعه و تحقیق باشد. دکتر قمیان همچنین تا پایان دهه نود، عضویت هیأت بورد کشوری زنان به مدت ده سال، مسئولیت کمیته تدوین کوریکولوم آموزشی گروه زنان، ریاست بخش زنان بیمارستان امام رضا(ع) به مدت چهارسال و معاونت آموزشی گروه زنان را به مدت شش سال تجربه کرد.

تدریس به روز و متعهدانه؛ دانشجویان و بیماران را مانند عزیزان خود می دانم

این استادتمام علوم پزشکی مشهد با سابقه بیش از سی سال تدریس که در هیأت بورد کشوری زنان، همواره سوالات طراحی شده اش جزو بهترین سوالات بوده و نیز رتبه دانشگاهی شیوه های نوین آموزشی را در جشنواره شهید مطهری به خود اختصاص داده است، درباره سبک آموزش خود می گوید: «همیشه خصوصاً برای آموزش رزیدنت ها مطالعه دارم تا بتوانم پاسخگوی سوالات و به روز باشم؛ البته بیشتر به دانشجویان، بیمار معرفی می کنم و راهکار می پرسم (case presentaion). از بیماران با توجه به اینکه خانم هستند، اجازه می گیرم تا هنگام معاینه، دانشجویان حضور داشته باشند و تک به تک، نکاتی مثل پیداکردن صدای قلب جنین را در بالین آموزش می دهم؛ هم دانشجویان را مثل فرزندان خودم می بینم که باید در بهترین سال های عمرشان، آموزش صحیح دریافت کنند و هم بیماران را مانند عزیزان خودم می دانم بنابراین هرچه را برای آن ها بپسندم برای بیماران نیز می پسندم؛ از فرزندانم که پزشک هستند و نیز شاگردانم هم می خواهم همینطور باشند. بارها شده مواردی را که اطمینان لازم نداشتم،با افتخار به شاگردان یا همکارانم ارجاع داده ام که فلوشیپ دارند و بهتر می توانند به بیمار رسیدگی کنند. علاوه بر حضور و غیاب دقیق، به دانشجویان سابقم که حالا طرح تعهد را در شهرهای دیگر می گذرانند نیز تلفنی مشورت می دهم؛ همکاران می گویند سخت می گیری اما اینطور نیست و من فقط وظیفه ام را انجام می دهم؛ از وقتی خودم نوه دار شده ام، اهمیت کارم و حال مادران و خانواده هایشان را بهتر درک می کنم که 9 ماه منتظر هستند فرزندی سالم تحویل بگیرند».

برای درآمد نیایید

دکتر قمیان که نگارش صد مقاله، راهنمایی حدود 80 پایان نامه مسئله محور و مشارکت در نگارش کتاب «شیر مادر؛گوهر بی همتا» را در رزومه پژوهشی خود دارد، به جوانان توصیه می کند: «اگر به خاطر اهداف مالی می خواهید پزشک شوید، این کار را نکنید؛ کارهای راحت تری هستند که درآمد خوبی هم دارند و مسئولیت کمتر؛ تنها در صورتی که نسبت به دردمندان احساس تعهد دارید و می خواهید گرهی باز کنید، سراغ پزشکی بیایید. اگر چنین تعهدی نباشد، به محض دیدن دشواری ها یا درخورنبودن پرداخت ها، پزشکی را خصوصاً در تخصص زنان رها کرده و سراغ حواشی آن مثل خدمات زیبایی می روید».

زیبایی فکر است که رشد می آورد/ بحران جمعیت را جدی بگیریم

این بانوی موفق همچنین از جامعه زنان که به طور فزاینده ای به انجام اعمال زیبایی روی آورده اند، می خواهد نسبت به طرز فکرشان تأمل کنند تا بدانند که زیبایی انسان به فکر اوست نه ظاهر؛ «امروزه تمام هم و غم اغلب بانوان، رسیدگی به ظاهرشان شده است و اعتماد به نفسشان را در گرو این اقدامات می بینند؛ غافل از اینکه چه زیبایی و چه اعتماد به نفس با طرز فکر درست و رشد آگاهی است که تقویت می شود نه اصلاح ظاهر بدن؛ لازم است فرهنگسازی شود که خانم ها ظاهر خود را همانطور که هستند بپذیرند و در عوض با مطالعه، فکر و ذهنشان را پرورش دهند که هم رشد خود و هم خانواده و جامعه شان را در پی خواهد داشت. از طرفی به مسئله جمعیت نیز که در وضعیت بحرانی است، باید توجه داشت؛ متأسفانه بیشتر از انجام اقدام مؤثر و تأمین زیرساخت ها، در این زمینه شعار داده می شود؛ جوان ها هم توجه کنند که پیشگیری، عامل ناباروری است؛ با دست خودشان خود را نابارور و دچار هزینه های سنگین نکنند».

چرا بروم؟ / نسل جوان را دریابیم

در پایان از امکان مهاجرتش که می پرسم، با تعجب می گوید: «زندگی و ریشه ام در این خاک است؛ چرا بروم؟! تا به حال فکرش را هم نکرده ام». او که خود سنگ صبور همکاران و دانشجویان است، ادامه می دهد: «اگر نسل جوان را کمک نکنیم و حمایت لازم را از محیط دریافت نکنند، فکر مهاجرت می افتند؛ محیط کار، خانه دوم انسان است که بیشترین ساعات عمرش را در آن می گذرانند، بنابراین اگر امنیت کافی نداشته باشد، فرد دلسرد می شود.

لازم است اساتید پیشکسوت، دانشجویان را مثل فرزند خودشان حمایت و راهنمایی کنند تا بدانند سختی ها وجود دارد اما می گذرد»./


مدیر امور آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و رئیس مرکز سنجش آموزش پزشکی کلان منطقه 9 آمایشی کشور گفت: در آزمون دستیاری پزشکی بالینی سال 1404 تعداد 1400 داوطلب ورود به مقاطع تخصصی بالینی رشته‌های مختلف پزشکی با یکدیگر به رقابت پرداختند.

دکتر حسن قوامی در جریان برگزاری آزمون دستیاری پزشکی بالینی سال 1404، در گفتگو با وب دا، اظهار کرد: آزمون دستیاری پزشکی بالینی سال 1404 همزمان با سراسر کشور در 2 دانشکده پزشکی و داروسازی مشهد و با حضور 1400 داوطلب ورود به مقاطع تخصصی بالینی رشته‌های مختلف پزشکی برگزار شد.

وی تصریح کرد: در این آزمون 600 آقا و 800 خانم حضور داشتند که آزمون آقایان در دانشکده داروسازی و آزمون خانم‌ها در دانشکده پزشکی مشهد برگزار شد.

رئیس مرکز سنجش آموزش پزشکی کلان منطقه 9 آمایشی کشور خاطرنشان کرد: نتیجه این آزمون در نیمه اول شهریور ماه اعلام می‌شود و در همان زمان اطلاع‌رسانی لازم در خصوص ثبت نام و شروع کلاس‌های درس پذیرفته شدگان در آزمون مذکور اعلام خواهد شد.

0455.jpg - 98.80 kB

0456.jpg - 203.94 kB

0457.jpg - 90.09 kB

0458.jpg - 83.84 kB


 برگزیده هجدمین جشنواره آموزشی شهید مطهری، در حیطه یاددهی-یادگیری با ارائه دستاورد خود تحت عنوان طراحی، اجرا و ارزشیابی مسابقه آموزشی اتاق فرار مبتنی بر بازی در جهت ارتقاء مهارت های علمی، تفکر خلاق و کار تیمی در کارورزان پزشکی موفق به اخذ رتبه دوم شد.

دکتر مینا اکبری راد در گفتگو با وبدا پیرامون این موفقیت علمی خود اظهار کرد: هدف از طراحی و اجرای این فرآیند ایجاد ارتقای یادگیری مهارت های پزشکی در دانشجویان به روش بازی و افزایش تعامل و انگیزه کارورزان، در فرآیند یادگیری از طریق عناصر بازی است و در این فرایند دانشجویان کارورز پزشکی در یک محیط شبیه سازی شده بالین واقعی بیمار، وارد یک بازی می شوند که در واقع یک بازی آموزشی است و زمانی که با یک بیمار بدحال مواجه می شوند، با استفاده از عناصر بازی می توانند، کلید خروج از آن اتاق را که همان اتاق فرار است را پیدا کرده و از این طریق به موفقیت دست پیدا کنند.

وی، درباره کیفیت برگزاری هجدهمین جشنواره آموزشی شهید مطهری اظهار کرد: جشنواره شهید مطهری در تهران به صورت کشوری و در دانشگاه علوم پزشکی مشهد به صورت درون دانشگاهی برگزار شد و این دوره از جشنواره در دانشگاه مشهد، از لحاظ کمی و کیفی در سطحی بسیار عالی قرار داشت و حدود 35 رویداد و چهار بازی به صورت همزمان در مجتمع همایش های بین المللی شهدای سلامت دانشگاه برگزار شد که خوشبختانه، با استقبال بسیار خوب دانشجویان و اساتید روبرو شد.

منتخب فرایند برتر هجدهمین جشنواره شهید مطهری افزود: سه سال متوالی، اقدام به ارسال فرایند در جشنواره شهید مطهری کرده ام، که در طی دو سال گذشته، موفق به کسب رتبه های اول و دوم و امسال نیز مجدد رتبه دوم را کسب کرده ام.

دکتر اکبری راد، در تعریف فرآیند آموزشی گفت: فرایند آموزشی در واقع همان فعالیتی است، که بسیاری از اساتید محترم در آموزش های خود به صورت روزمره انجام می دهند. بسیاری از نوآوری های آنها در آموزش در قسمت های بالین و درون دانشکده در حیطه های مختلف فرایندهای آموزشی قرار دارد و تنها کافی است آنها را در قالب فرآیند آموزشی تبدیل کرده که ان شالله بتوانند در این رقابت شرکت کنند.

وی در ادامه افزود: مطمئناً اساتید دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ایده های بسیار نوآورانه ای در راستای برگزاری پنل ها، نشست های علمی و کارگاه های علمی خواهند داشت؛ که ان شاالله با ارسال ایده های ارزشمند خود برای جشنواره شهید مطهری سال آینده، بتوانیم از حضور آنها در اجرای پنل ها و نشست های علمی بهره مند شویم، علاوه بر این بنده و سایر همکارانم، برای نگارش فرآیند آموزشی و همچنین ارائه راهنمایی لازم، بی دریغ در خدمت آنها خواهیم بود.

لازم به ذکر است، با توجه به اینکه طی دو سال اخیر، جشنواره دانشجویی شهید مطهری در دانشگاه علوم پزشکی مشهد، برگزار می شود، بنابراین این اتفاق ارزشمند باعث حضور پر شور دانشجویان و ایجاد فضایی مفرح و خوشایند در جشنواره گردید.

0452.jpg - 52.49 kB

 

اطلاعات تماس سامانه خبری وب دا

Image
آدرس: مشهد، خیابان دانشگاه، ساختمان قرشی
کد پستی :۹۱۷۷۸۹۹۱۹۱
نمابر: ۳۸۴۳۶۸۲۷ ۰۵۱
رایانامه :webda@mums.ac.ir
سامانه پیام کوتاه: ۳۰۰۰۲۱۹۱
Image
Image
Image
Image
Image
Image
Image