کارکنان

مسئول واحد مددکاری بیمارستان امام رضا (ع) از واحدهای زیر پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد در ارائه گزارشی از فعالیت‌های این واحد گفت: خدمات واحد مددکاری منحصر به تخفیف در هزینه های درمانی نیست و همکاران مددکار ما در این بخش؛ بسته به شرایط بیماران، آنها را از جهات مختلف روحی- روانی، اجتماعی، اقتصادی، درمانی و... تحت حمایت و پشتیبانی قرار می دهند.

رحمانی فر، در گفتگو با وب دا، ضمن بیان این مقدمه که بیمارستان امام رضا(ع) بزرگترین بیمارستان شرق کشور و مقصد نهایی بسیاری از بیماران در بخش جنرال و همینطور بیماران دچار سوختگی است افزود: این بیمارستان در حال حاضر، پذیرنده بیماران از نقاط مختلف کشور و از جمله؛ استان‌های خراسان شمالی و خراسان جنوبی است و بخصوص هموطنانمان از استان سیستان و بلوچستان ( زاهدان ) مراجعه زیادی به این مرکز درمانی دارند.
وی با بیان اینکه بیمارستان امام رضا(ع) تنها مرکز درمان سوختگی در شرق کشور و پذیرای بیماران زیادی از سایر شهرهای اطراف مشهد است افزود: بستری بیماران در بخش سوختگی این بیمارستان غالباً با هزینه‌های بسیار بالایی همراه است و تقریباً همه کسانی که در این بخش بستری می‌شوند، علاوه بر رنج های جسمی، از یک آتش و اصطلاحاً گداختگی درونی هم رنج می‌برند و نه تنها حمایت‌های درمانی بلکه به التیام روحی و روانی هم احتیاج دارند. همچنین با توجه به نیاز این بیماران به تغذیه ویژه که شامل مکمل‌های غذایی است و همینطور انجام عمل‌های زیبایی متعدد که هزینه زیادی را بر دوش آنها خواهد گذاشت، اغلب دچار تنگناهای های مالی می شوند که وضعیت روانی آنها را هم تحت تاثیر قرار می دهد، لذا در این مواقع ما سعی می‌کنیم از بودجه‌ای که وزارتخانه در اختیارمان قرار داده و با ارزیابی شرایط بیماران دچار سوختگی؛ بویژه بیماران دچار حادثه انفجار که اغلب تمام زندگی آنها دچار حریق و نابودی شده و گاهی شاهد بستری شدن تمام اعضای خانواده در بیمارستان هستیم، کمک‌هایی را در جهت بازگشت دوباره آنها، به زندگی داشته باشیم.
مسئول واحد مددکاری بیمارستان امام رضا (ع) در ادامه خاطرنشان کرد: رسالت واحد مددکاری تنها لحاظ کردن تخفیف برای هزینه‌های درمان بیماران نیست و معمولاً همکاران ما در ارزیابی اولیه‌ای که در راند بخش‌ها انجام می‌ دهند، با پایش وضعیت اقتصادی، اجتماعی و روانی بیمار، اطلاعاتی را در اختیار واحد مددکاری قرار می‌دهند و حتی اگر نیاز به بازدید از محل زندگی فرد بیمار باشد این کار از سوی همکاران ما انجام می‌شود تا با گردآوری یک سری اطلاعات دقیق و موثق، حمایت‌های لازم از بیمار در حین درمان و حتی پس از ترخیص انجام شود. به عنوان مثال در مورد خانواده‌ای که همگی دچار حریق شده‌اند، واحد مددکاری بیمارستان، وسایل درمانی این خانواده را که خارج از تعهدات بیمارستانی است از خارج مرکز تهیه می کند و به موازات آن از واحد مشارکت‌های مردمی و خیّرین حوزه سلامت هم کمک می‌گیریم تا بتوانیم حداقل وسایل زندگی و امکانات مورد نیاز این بیماران را تهیه کنیم.

وی ادامه داد: همچنین با توجه به شرایط دشوار این بیماران و وضعیت بد روانی آنها، سعی می‌کنیم با مشاوره دادن و صحبت با آنها، ایشان را به لحاظ روحی به شرایط بهتری برسانیم؛ به طوریکه بتوانند یک زندگی نو را آغاز کنند. پس از ترخیص بیماران هم با توجه به اینکه برای انجام عمل‌های زیبایی یا تعویض پانسمان مجدداً به بیمارستان باز می گردند، ما بطور مستمر همراه بیمار هستیم و حتی اگر فردی قادر نباشد برای تعویض پانسمان به بیمارستان بیاید، زمینه این کار را در منزلِ آنها فراهم می‌کنیم.

دست سخاوت خیّران نام آشنای شهر، بر سر بیماران دچار سوختگی! 

مسئول واحد مددکاری بیمارستان امام رضا (ع) ضمن اشاره به پشتیبانی های مستمر خیّرین حوزه سلامت از بیماران در این مرکز درمانی، به حمایت دو تن از خیّرین مشهدی که دارای برندی نام آشنا در تولید محصولات خوراکی هستند اشاره و بیان کرد: با توجه به نیاز فراوان بیماران دچار سوختگی به مواد مغذی مفید؛ همچون مغز پسته، بادام و... و عطش زیاد این بیماران، واحد مشارکت‌های مردمی بیمارستان، چند سالی است که طبق نظر متخصصین تغذیه‌ی بیمارستان امام رضا(ع) به صورت ماهانه این مغزهای مفید را برای بیماران دچار سوختگی در بسته‌بندی‌های خیلی زیبا و تک نفره تهیه و در اختیار بیماران قرار می دهند، همچنین هفته ای دو روز توزیع آب میوه، در بیمارستان امام رضا (ع)، برای بیماران دچار سوختگی انجام می‌شود که هر یک از این اقدامات با صحنه‌های بسیار زیبایی همراه است؛ ضمن اینکه حضور خیّرین بر بالین بیماران باعث دلگرمی و امید بخشی به آنها و در نهایت تسریع روند بهبودی بیماران می شود.
رحمانی فر، در بخش دیگری از توضیحات خود با اشاره به ارائه خدمات واحد مددکاری به سایر بیماران بیمارستان امام رضا(ع) گفت: در بخش سرطان و بخش‌های جنرال همچون؛ جراحی عمومی که بخش بسیار شلوغی است، همینطور بخش‌های ارتوپد و سوانح و در بخش ICU ها که بستری‌ها اغلب طولانی مدت است و بیمارانی که در ICU فوت می‌کنند به دلیل بستری طولانی، هزینه‌های بالایی را روی دست خانواده می‌گذارند، نیاز است که واحد مددکاری و مشارکت‌های مردمی به این خانواده‌ها کمک کنند.
مسئول واحد مددکاری بیمارستان امام رضا (ع) همچنین گفت: از دیگر رسالت های مددکاران در این مرکز درمانی، ارائه خبرهای ناگوار ( مرگ بیمار) و همراهی با همراه بیمار در بخش سوگ است که یک روند مهم و دشوار در فرایند درمان است.

وی اضافه کرد: اورژانس بیمارستان امام رضا (ع) هم همواره شلوغ است و در همین شرایط فعلی نیز اگر سری به این بخش بزنید، خواهید دید که همانند شرایط پیک کرونا، جمعیت بیماران بسیار زیاد است و حتی گاهی با کمبود تخت مواجه می‌شویم. لذا همکاران مددکار ما در اورژانس عدالتیان هم حضور دارند و به بیمارانی که بیمه ندارند، یا همراه مؤثر ندارند، کارتن خواب یا مجهول الهویه هستند و... کمک می‌کنند و اگر بیمار به سرویس بخشی منتقل شود، همچنان او را تا زمان ترخیص حمایت خواهند کرد.

مسئول واحد مددکاری بیمارستان امام رضا (ع) یادآور شد؛ هر بیمار نیازمندی از هر بخشی که قرار است ترخیص شود، زمانیکه به واحد مددکاری مراجعه می‌کند ما علاوه بر کمکی که بر صورت حساب وی خواهیم داشت، سعی می‌کنیم با آرامش خاطر و یک رضایتمندی و امیدی از بیمارستان خارج شود وحتی الامکان پوشش‌های دارویی و درمانی را برای او خواهیم داشت، همچنین اگر تجهیزاتی نیاز دارد تا جایی که در توان ما باشد برای او فراهم می‌کنیم.

میزبانان خورشید؛ همقدم با واحد مددکاری در یاری رسانی به بیماران
رحمانی فر از کمک های بی دریغ و مؤثر مرکز خیریه میزبانان خورشید، در یاری رساندن به بیماران هم یاد کرد و گفت: بحمدالله غیر از واحد مشارکت‌های مردمی بیمارستان، خیریه میزبانان خورشید، نیز که به همت دکتر عبدالله بهرامی و همکارانشان ایجاد شده ( و در واقع شخص آقای دکتر بهرامی  پایه گذار همه این خیریه‌ها در بیمارستان‌های دانشگاه بودند)، امر کمک رسانی به بیماران تسهیل و در زمینه تأمین داروها و تجهیزات بیماران در حین درمان و پس از ترخیص نیز این خیریه بسیار خوب ما را حمایت می‌کنند.

طرح حامی؛ حمایتگر مادام العمر بیماران نیازمند

مسئول واحد مددکاری بیمارستان امام رضا (ع) همچنین گفت: اخیراً طرح خوبی در خیریه میزبانان خورشید راه اندازی شده است؛ با عنوان " طرح حامی" که طی آن خیّرین عزیز به طور مادام العمر حامی یک مریض شده و بخش عمده ای از خدمات درمانی، دارویی و تجهیزاتی را برای او خریداری می‌کنند و در واقع تا زمانی که بیمار زنده است این حمایت‌ها از سوی فرد خیّر ادامه دارد.
رحمانی فر در پایان تأکید کرد: در واحد مددکاری بیمارستان امام رضا (ع) همه همکاران ما عاشق هستند و اگر این عشق نباشد در قالب یک کار اداری و سازمانی صِرف، کارها پیش نخواهد رفت، بنابراین همت و تلاش همکاران عزیز ما در واحد مددکاری، مصداق این شعر زیباست که می‌گوید: ... ای که می‌پرسی نشان عشق چیست/ عشق چیزی جز ظهور مهر نیست... در میان این همه غوغا و شر/ عشق یعنی کاهش رنج بشر... .

ازدواج بهنگام و فرزندآوری، جزو نیازهای حیاتی امروز و فردای کشور است

کارمند بخش کارگزینی مرکز آموزشی، پژوهشی و درمانی روانپزشکی ابن سینا و دکتر حجازی، بر نقش فرزندان در تحکیم بنیان خانواده و ساختن آینده ای بهتر برای کشور عزیزمان تأکید و به جوانان توصیه کرد؛ با توکل به خداوند متعال و توجه به توصیه‌های مقام معظم رهبری، نسبت به ازدواج و فرزندآوری اقدام نمایند.

یدالله افتخاری که در حال حاضر دارای چهار فرزند می باشد، در گفتگو با وبدا اظهار کرد: تشکیل خانواده و داشتن فرزند، نه تنها موجب شادی و سرزندگی در زندگی می‌شود، بلکه به استحکام بنیان خانواده نیز کمک می‌کند.

وی در رابطه با تعداد فرزندان خود و موقعیت هر یک از آنان گفت: فرزند اول ما، زهرا، 26 ساله و دارای مدرک لیسانس روانشناسی است که ازدواج کرده و دو فرزند دارد. فرزند دوم، رضا، لیسانس مددکاری دارد و متأهل بوده و در حال حاضر سرباز است. فرزند سوم، در کلاس یازدهم رشته انسانی تحصیل می‌کند و متأهل است، و فرزند چهارم، محمد طاها، در کلاس ششم ابتدایی درس می‌خواند.

کارمند بخش کارگزینی مرکز آموزشی، پژوهشی و درمانی روانپزشکی ابن سینا و دکتر حجازی،  که در جایگاه یک پدر و از لحاظ اجتماعی نقش مثبتی در تربیت فرزندانش ایفا کرده ، بر این باور است که ارتباط نزدیک با فرزندان و عدم مقایسه آنان با هم سن و سال‌هایشان یکی از عوامل مؤثر در تربیت صحیح فرزندان است.

وی همچنین خاطرنشان کرد: فرزندان من همیشه در جریان درآمد خانواده بوده‌اند و این موضوع باعث شده تا توقعات خود را با واقعیت مطابقت دهند و انتظارات بیش از حد نداشته باشند.

کارمند بخش کارگزینی مرکز آموزشی، پژوهشی و درمانی روانپزشکی ابن سینا و دکتر حجازی، بر نقش فرزندان در استحکام بنیان خانواده و برکت در زندگی هم تأکید و با اشاره به فرمایش مقام معظم رهبری گفت: ازدواج بهنگام و بدون تأخیر یکی از کارهای لازم و واجب است؛ همچنین فرزندآوری و تکثیر نسل یکی از آن وظایف مهم و اساسی است که جزو نیازهای حیاتی امروز کشور و فردای کشور است، لذا به والدین توصیه می کنم که فاصله سنی بین فرزندان خود را کمتر از 3 سال انتخاب کنند تا فرزندان بتوانند با یکدیگر بهتر ارتباط برقرار کنند و این فاصله سنی می‌تواند در تربیت فرزندان نیز مؤثر باشد.

افتخاری به جوانان توصیه کرد: با توکل به خداوند متعال و توجه به توصیه‌های مقام معظم رهبری نسبت به ازدواج و فرزندآوری اقدام نمایند.

سیده فاطمه یعقوبی، استادیار گروه پوست دانشگاه علوم پزشکی مشهد که به تازگی صاحب فرزندان دوقلوی خود شده و در مجموع مادر 5 فرزند می باشد، در حاشیه مراسم گردهمایی بانوان دانشکده پزشکی، پیرامون اهمیت مقوله جوانی جمعیت و منافع این امر بر فضای خانواده و جامعه نظرات ارزشمندی را در گفتگو با خبرنگار وب دا، بیان کرده اند که شرح آن را در ادامه می خوانید:

وب دا: ضمن خیر مقدم خدمت شما استاد گرامی، لطفا در ابتدا یک بیوگرافی از خود عنوان بفرمایید؟

سیده فاطمه یعقوبی هستم. متولد ۱۳۶۵ در مشهد، دوران ابتدایی را در دبستان مشکوة گذراندم و بخاطر سنخیتی که با دوستانم داشتم و اینکه ارزش های دیگری بیش از فضای صرفا رقابتی و درسی برایم اولویت داشت علیرغم پذیرش در هردو مرحله آزمون ورودی مدارس تیزهوشان، بقیه دوران تحصیل را در مدارس مشکوة گذراندم و  با رتبه ۵۸۴ منطقه در سال ۸۴ وارد دانشکده پزشکی مشهد شدم و  سال ۹۰ با رتبه ۲۵۷ سهمیه آزاد آزمون دستیاری در رشته بیماری های پوست دانشگاه همدان پذیرفته شدم، اما بخشی از دوران رزیدنتی را بعنوان دانشجوی مهمان در دانشگاه مشهد گذراندم.

وب دا: چند فرزند دارید و نگاه شما به مساله فرزند آوری چیست؟

با ورود دوقلو ها، بتازگی صاحب ۵ فرزند شدم و بابت این هدیه الهی بسیار از خداوند سپاسگزارم، البته واقع‌بینانه بگویم که تحصیل و اشتغال همزمان با حضور فرزندان کار چندان راحتی نیست و زمان شخصی انسان محدودتر هست، خستگی ها و فشار مسئولیت های همزمان خانوادگی و شغلی نیز وجود دارد، اما همزمان با سختی ها، برکات و گشایش هایی بهمراه دارد که در حساب و کتاب ذهنی ما نمی گنجد. در واقع شاید در حوزه ی کاری شتاب عملکرد در بعضی حیطه ها بالطبع کمتر شود اما وقتی با اهداف و اولویت هایی که با در نظر گرفتن همه ی جوانب در زندگی برای خودم ترسیم کردم این نوسانات را مشکل تلقی نمی کنم.

وب دا: از نشاط زندگی با وجود فرزندان توضیحاتی بفرمایید؟

 بچه‌ها و دنیای بچه‌ها را دوست دارم، احساس می‌کنم با ورود هر فرزند به زندگی دوباره نشاط و سرزندگی از وجود کودک به بقیه افراد خانواده به ویژه مادر سرایت میکند و این احساس وجد و سعه‌ی عاطفی با چیز دیگری قابل مقایسه نیست. این حداقل چیزی هست که هر کودک با ورودش به روح دیگران هدیه میکند.

 از ابعاد دیگر هم اگر به موضوع نگاه کنیم، فرزند بیشتر منجر به تقویت مسئولیت پذیری، فداکاری و دگرخواهی خواهد شد. در دوران طرح، بارها بخاطر اتفاقات غیرقابل پیش‌بینی پرستار، فرزندانم برای نگهداری آنها نیامدند، در حالیکه به بیماران نوبت داده شده بود و باید میرفتم و علی رغم اینکه دور از مشهد بودیم و خانواده و آشنایی هم برای نگهداری بچه‌ها نبود، اما  فرزند اول من که یک پسر ۵ ساله بود، چندین بار از برادر یک سال و نیمه اش به تنهایی مراقبت کرد تا اینکه از درمانگاه برمی گشتم.

روزهای زیادی هم، در تابستان سال گذشته پرستار بچه‌ها مسافرت بود و همین پسر ده ساله ام از دو برادر کوچکتر خود مراقبت  می کرد. بچه‌ها وقت بیشتری را با بازی با یکدیگر میگذرانند و کمتر به تلویزیون و رسانه های دیجیتال وابسته هستند. بزرگ کردن یک فرزند وقت و انرژی از مادر میگیرد اما اینطور نیست که چند فرزند، چندین برابر کار و فشار به مادر تحمیل کند. علیرغم همه ی سختی ها در طولانی مدت علاوه بر حمایت روحی که در محیط خانواده های چند فرزندی وجود دارد، خود بچه‌ها و معیّت آنها با یکدیگر بسیاری از کارهای مادر را سبک‌تر میکند.

وب دا: از حس شیرین مادر شدن بفرمایید؟

مادر شدن احساس ویژه ای است که خداوند در وجود همه ی خانمها به ودیعه گذاشته و پذیرفتن این نقش زیبا نیاز به توصیه ندارد، لذا گاهی تأخیر یا محدودیت تعداد فرزندان نتیجه غیر مستقیم فشار محیط به خانم هاست.

وب دا: در مورد مادر شدن در دوره پر مشغله‌ی تحصیل چه نظری دارید؟

بنظر من خانم های محصل در رشته‌های پزشکی که در طول دوران تحصیل بچه‌ دار می‌شوند چه مقطع عمومی یا تخصص، شخصیت های شجاع و جسوری هستند، چون علیرغم دومینوی طولانی مراحل و آزمون های پیاپی، آینده ی مبهم، طرح در ناکجاآباد ، و.. شجاعانه سختی مادر شدن وسط این همه متغیرهای مجهول را می‌پذیرند و حقیقت آن است که مادران بیش از این که به یک تکه زمین در بیابان ها، حواله ی ماشين یا بلیط سینما احتیاج داشته باشند به احساس امنیت و حمایت واقعی نیاز دارند. مثلاً بیماری فرزند از نگاه سیستم موضوع تعریف شده ای نیست و بارها شاهد استیصال همکاران و دوستانم بخاطر موضوع ظاهرا پیش پا افتاده ای مثل تب کردن کودکشان بوده ام و اگر پرستار بچه بدلیلی حضور نداشته باشد که عموما هم اتفاق می افتد تکلیف مادر چیست؟...

 بسیاری اوقات محدودیت های شغلی و مرخصی اجازه حضور مادر کنار فرزندش را نمی‌دهد. سال قبل فرزند یکی از دوستان رزیدنتم بیمار بود و پرستار کودک مراقبت کافی نداشته، لذا کودک دچار تشنج بدنبال تب شده و این در حالی است که مادر بخاطر مداوای بیماران منزل را ترک میکند اما از مراقبت از فرزند خودش عاجز می ماند.

وب دا: در پایان اگر نکته ای هست بفرمایید؟

بسیاری از این ترس ها، خانم های محصل و شاغل را به انفعال، تأخیر و از دست دادن بهترین زمان فیزیولوژیک برای مادری سوق می دهد. البته که با توکل بر خداوند بسیاری از مشکلات رفع میشود اما این واقعیت که اصلاح ساختارها خود از تسهیل گرهای مهم در این مقوله بشمار می‌رود قابل چشم پوشی نیست.

در انتها جا دارد به عبارت زیبایی که در کتاب خاطرات یکی از دختران اسیر ایرانی در زمان جنگ ایران و رژیم بعث عراق بنام "من زنده ام" ذکر شده بود اشاره کنم. مکالمه اسرا در سلول‌های مجاور با ضربه انگشتان و بصورت رمز حروف الفبا انجام میشد. اولین پیامی که اسرای سلول‌ مجاور به این ۴ دختر مقاوم به زبان رمز منتقل کردند این عبارت بود: " زن با یک دست، گهواره و با دست دیگر، دنیا را تکان می دهد". بنابراین قطعا بانوان توانای ایرانی هر دو دست توانمند خود را برای رشد و اعتلای خود، خانواده و جامعه بکار بگیرند.

در خانواده های پرجمعیت، فرزندان تعامل و حمایت گری متقابل را، بهتر می آموزند

محمدرضا عصار، کارمند شبکه بهداشت و درمان تایباد، پدر شش فرزند است و این موضوع را مایه خوشبختی و توفیقی از سوی خداوند می داند؛ چرا که معتقد است داشتن چندین فرزند علاوه بر ایجاد فضای شور و نشاط در خانواده، در تربیت و رشد فرزندان نیز مؤثر بوده و آنان را برای تعامل و ارتباط هر چه بهتر با دیگران در زندگی فردی و اجتماعی آماده می کند. کارمند دانشگاه علوم پزشکی مشهد همچنین معتقد است که پذیرفتن نقش پدری، ابعاد وجودی او را به نحو قابل توجهی رشد داده و اکنون خود را با وجود فرزندانش فردی صبورتر، مهربان ‌تر و مسئولیت‌پذیرتر می داند. در ادامه گفتگوی پایگاه خبری وبدا با این پدر متعهد و پرتلاش را می خوانید:

وب دا: آقای محمدرضا عصار چه احساسی از داشتن خانواده‌ای پرجمعیت دارید؟

داشتن شش فرزند یک تجربه بی‌نظیر است و هر روز آن پر از لحظات شیرین و البته همراه با چالش‌های خاص خود است، وقتی همه خانواده دور هم جمع می‌شویم و صدای خنده‌های فرزندان در منزل می‌پیچد، حس می‌کنم خوشبخت‌ترین آدم روی زمین هستم و خدا را شکر می‌کنم که توفیق داشتم تا در این شرایط جمعیتی کشور، سهمی در افزایش جمعیت داشته باشم.

وب دا: چطور بین کار و زندگی شخصی تعادل ایجاد می‌کنید؟

سعی می‌کنم در محیط کار، تمام تمرکزم را بر انجام وظایفم بگذارم و کارها را تا حد ممکن به موقع تمام کنم. وقتی هم که به منزل بازمیگردم، موبایل و کامپیوتر و... را کنار می گذارم و تمام توجه‌ام را معطوف به خانواده‌ام می‌کنم. البته گاهی هم ممکن است که کار و امور زندگی شخصی با هم تداخل داشته باشند و در این مواقع با همسرم مشورت می‌کنم و با کمک یکدیگر راهی پیدا می‌کنیم. این نکته را هم عرض کنم که اگر حمایت و همراهی همسرم نبود، واقعا به تنهایی نمیتوانستم از پس این همه مسئولیت برآیم.

وب دا: مزایای داشتن خانواده پرجمعیت را چطور می‌بینید؟

به نظر من، بزرگ‌ترین مزیت خانواده پرجمعیت این است که بچه‌ها از هم یاد می‌گیرند و در واقع اینکه یک خانواده پرجمعیت، چطور با هم تعامل کنند و چطور از همدیگر حمایت کنند و... این مهارت‌ها در زندگی آینده خیلی به کارشان خواهد آمد. یک مزیت دیگر هم این است که فضای منزل همیشه شاد است وشما همواره یک نفر را در کنارتان دارید که با او حرف بزنید، بازی کنید، بخندید و.... هیچ وقت احساس تنهایی نمی‌کنید.

وب دا: فرزندان شما چه تأثیری بر سبک زندگی و نگرش شما به آینده داشته‌اند؟

فرزندانم باعث شدند که من آدم بهتری بشوم؛ صبورتر، مهربان ‌تر و مسئولیت‌پذیرتر. قبل از اینکه پدر بشوم، فقط به فکر خودم بودم، اما حالا تمام فکرم بچه‌ها هستند. مثلاً یکی از پسرهایم مرا تشویق کرد که با او به باشگاه بدنسازی بروم و من با اینکه هیچ وقت اهل ورزش نبودم، اما به خاطر او رفتم و اکنون خوشحالم که این کار را کرده ام و این امر باعث شد که هم سالم‌تر باشم و هم با پسرم بیشتر وقت بگذرانم.

وب دا: آیا اتفاق خاصی تاکنون رخ داده که به خاطر جمعیت زیاد خانواده خوشحال باشید؟

بله، به خاطر دارم  که یک بار بشدت بیمار شده بودم به نحوی که نمی‌توانستم از جا تکان بخورم. فرزندانم دور من جمع شده بودند و هر کدام یک کاری برای من انجام می‌دادند؛ یکی آب میوه می‌آورد، یکی برایم کتاب می‌خواند، یکی دستم را می‌گرفت و نوازش می‌کرد و... آن لحظه حس کردم که چقدر خوشبختم که این فرزندان را دارم و فهمیدم که هیچ چیز در دنیا با عشق و محبت خانواده قابل مقایسه نیست.